Van links tot rechts: iedereen pleit voor een politiek gericht op banen en een leven in het teken van betaald werk. Socioloog Marguerite van den Berg laat een fundamenteel ander geluid horen in haar recente boek ‘Werk is geen oplossing’. Ze wil af van de focus op betaald werk en ze wil machtsverhoudingen omdraaien door werknemers bewust te maken van de macht die ze hebben.
De tijd lijkt steeds sneller te gaan. Het geld flitst alsmaar sneller over de aarde, virtuele contacten worden steeds gemakkelijker gelegd, de beeldwisselingen in de visuele media volgen elkaar op in steeds sneller tempo en bedrijven lanceren het ene nieuwe product na het andere. Wie kan het jachtige tempo nog bijhouden?
In ‘Werk is geen oplossing’ betoogt Marguerite van den Berg dat ons werk ons leven eerder ondermijnt dan verder helpt. Ze pleit ervoor dat mensen ‘werkloos’ leren worden en meer dingen samen gaan regelen, zoals voor ouderen zorgen en voedsel verbouwen. Maar ze laat een belangrijke paradox van deze tijd onbesproken.
Waar gaat u deze zomer naartoe? Tijdschrift de Helling gaat deze editie over vakantie. In dit nummer worden vragen verbanden gelegd over de aard van toerisme, maar ook over de gevolgen van vakantie op het milieu en immigratie. En is een andere, meer ontspannen levensstijl geen betere optie dan drie weken per jaar weg van huis?
In Plenitude The New Economics of True Wealth (2010) schetst Juliet Schor het ideaal van een echte welvaartseconomie: een economie die niet draait om geld, maximale groei en consumptie, maar om de rijkdom van een vol, veelzijdig, gelukkig leven.
De afgelopen vijftig jaar hebben we gespeeld met olie en met spullen. We hebben daarvan genoten, het heeft de verveling verdreven. Maar nu is de consumptiemaatschappij onze laatste horizon geworden.
Een cultuur waarin iedereen minder betaald werkt, voltooit de emancipatie van vrouwen, geeft meer werkzekerheid en biedt ons ook meer vrije tijd, terwijl we en passant de aarde sparen.
In 'How much is enough? The love of money and the case for the good life' vragen vader en zoon Skidelsky zich af waarom we economisch blijven groeien en waarom we doorgaan met rennen in die tredmolen zonder ons af te vragen wanneer het 'genoeg' is?
Jonge mensen ontspringen de dans bij corona, maar betalen wel de prijs voor de coronacrisis en de klimaatcrisis. De tieners en twintigers van nu worden opgezadeld met de gevolgen. Ze zijn de generatie die opgroeien zonder basisbeurs en zijn hoge studieleningen aangegaan. Veel verloren hun bijbaan in coronatijd en het is de vraag of ze na de crisis zo weer aan het werk kunnen. Na beroepsopleiding of studie wacht hen geen vaste baan en op de oververhitte woningmarkt een betaalbaar dak boven je hoofd vinden is een beproeving. Tegelijkertijd zijn jongeren veerkrachtig en inventief. Als we welvaart eerlijk willen verdelen, een toekomst willen waarin duurzaamheid voorop staat en waarin starters volwaardig kunnen meedraaien in de samenleving: welke voorstellen helpen jongeren en twintigers vooruit? Wat moet er nu gebeuren? Wat zijn de dilemma’s als er keuzes gemaakt moeten worden?
Zondagavond televisieavond. De mobilisatie van 1939 in Andere Tijden. Het verhaal van de ontroerend onschuldige hoop op een goede afloop vertelt zichzelf door raak gekozen dagboek- en brieffragmenten en archiefbeelden. We zien hoe Hollandse jongens en mannen zich klaarmaken voor de oorlog. Zijn er tegenwoordig high tech simulaties voor, in Andere Tijden zien we hoe jongens en mannen oefenen met afweergeschut door te mikken op wat eruit ziet als een gefiguurzaagd vliegtuigje op een lange houten stok.