Hartmans en Te Slaa schrijven in reactie op het stuk van De Ruiter en Verheijen over Wilders en het fascisme: 'Wie beweert dat wij Wilders en de PVV vergoelijken is of te kwader trouw of kan niet lezen'. Ze laten aan de hand van hun boeken zien waarom de tekst van De Ruiter en Verheijen volgens hen insinuerend is.
Hebben de WMO en de Jeugdwet geleid tot een toename van ongelijkheid binnen de zorg? En zo ja, in hoeverre is dat problematisch? Deze twee vragen vormen het vertrekpunt van het onderzoek ‘Zorg(en) in tijden van transitie’ dat Tijs Sikma voor Bureau de Helling heeft opgezet in 2017.
Tussen de socialistische en de neoliberale utopie loopt een gulden middenweg. Is dat misschien het Rijnlandmodel? Of de overlegeconomie? Hoe deze middenweg precies loopt is onderwerp van voortdurende discussies. Ondanks de ontkerkelijking en de teloorgang van de confessionele (‘christelijke’) politiek, vind ik de christelijk-sociale traditie in deze zoektocht nog steeds een interessante inspiratiebron. Maar een radicale update is nodig wil het ideeëngoed zeggingskracht houden. Misschien ligt hier een uitdaging voor GroenLinks.
Nog steeds stromen de reacties op het partijdebat en de bijbehorende startnotitie binnen bij GroenLinks. Deze week richten ze zich begrijpelijkerwijs meer dan anders op de actualiteit, specifiek op het besluit van de Nederlandse regering tot militair ingrijpen tegen de IS. Kees Blase pleit echter voor een herleving van het pacifisme zoals onder andere Gandhi daar invulling aan gaf. Nico van Straalen sluit hierbij aan en verdedigt de 'radicale geweldloosheid'. Ook Sibbele Witteveen vraagt zich af waar de vredesbeweging blijft, maar begrijpt het besluit van Bram van Oijk om steun te verlenen aan de militaire missie tegen de IS.
Nog steeds stromen de reacties op het partijdebat en de bijbehorende startnotitie binnen bij GroenLinks. John Jorna wijst op de complexiteit van conflicten en de notie van bevrijding - van wie, van wat? Paul Straver pleit voor een beslismodel, maar ook voor scherp blijven voor en tijdens de conflicten. Henk Daalder vindt dat debatten eerder moeten beginnen, ook onder de leden en wijst op het belang van een goede diagnose van het conflict zelf.
Twee jaar geleden, in april 2010, kwam in Hongarije een nationalistische rechtse regering aan de macht. Over twee jaar zijn er opnieuw parlementsverkiezingen. Hoe hangt de politieke vlag er halverwege de rit bij? De Heinrich Böllstichting stelde een Engelstalig dossier samen met veel informatie, opinie en videointerviews over dit centraal Europese land.
De participatiesamenleving was het woord van Prinsjesdag: de tijd van de verzorgingsstaat is voorbij, burgers moeten zelf de handen uit de mouwen steken. Maar hier en daar anticiperen burgers al lang op dit vooruitzicht. Idealisten die lokale projecten realiseren zonder hulp van de overheid. Stadslandbouwers, kledingruilers of mensen die om de beurt op elkaars kinderen passen. Deze participatiemaatschappij vraagt om een andere manier om naar de economie te kijken, een andere definitie van economische groei. Tijdens de conferentie Redefining Growth in Pakhuis de Zwijger stond deze andere kijk centraal.
'Make love not war', aldus Bob Kruit. Ary van de Water waarschuwt voor het leveren van wapens aan rebellen, maar sluit interventies niet uit. Bert Ritter vindt dat we voormalig Oostbloklanden beter kunnen ondersteunen bij het opbouwen van een defensiemacht dan zelf te interveniëren in bijvoorbeeld de Oekraine. Ze reageren op het partijdebat over militaire interventies en de bijbehorende startnotitie
In België kun je vouchers ('dienstencheques') kopen om daarmee, wit, je huishoudelijke hulp te betalen. Een goed initiatief dat werkgelegenheid en belastinginkomsten oplevert, zegt Hein Cras. Hilde van Dijk vindt dat we innovatiebeleid ook moeten inzetten om passend werk voor iedereen te vinden. Sjoerd van Hoorn betwijfelt of betaald werk voor iedereen het doel zou moeten zijn en Anneke Segers sluit zich daar bij aan met haar roep om een basisinkomen. Ze reageren op de notitie van Bram van Ojik.