Het klimaatakkoord van Parijs luidt het einde van fossiele brandstoffen in, te beginnen met kolen. Maar kappen met kolen is voor sommige delen van de wereld een forse uitdaging, zo leert de Coal Atlas.
Maarten Hajer en Ton Dassen stellen dat steden 'slim' moeten zijn om mee te komen in een snel ontwikkelende wereld. Maar hoe doe je dat dan? Socrates recenseert.
De energie loopt uit energiecoöperaties, het vertrouwen lekt weg bij bedrijven die aan duurzaamheid werken. De overheid biedt hun geen stabiel en voorspelbaar belastingregiem. Dat komt doordat er een olifant in de kamer stond tijdens de onderhandelingen over het Energieakkoord.
GroenLinks wil met ambitieuze groene projecten aan de slag, en dat is hard nodig. Andere partijen willen normaal doen. Wat zeggen de feiten?
GroenLinks moet armoedebestrijding sterker verbinden met duurzaamheid, zowel nationaal als internationaal.
Nederland werd ooit een grootmacht op wind en turf. De VS domineerden de vorige eeuw door goedkope olie. Duitsland zet nu vol in op duurzame energie – maar dat is een gok.
Rutte heeft gelijk: Nederland is een kolen-, gas- en olieland. We zijn afhankelijk van de grillen van dictators en gevoelig voor prijsschommelingen op de wereldmarkt in fossiele brandstoffen. Alleen door voorrang te geven aan Hollandse zon, wind, aardwarmte en energiebesparing boven buitenlandse olie, blijft Nederland een sterk en onafhankelijk land.
Terwijl de Europese Unie besloot oliebedrijven te verplichten minimaal 5% biobrandstof bij te mengen in de fossiele benzine en diesel, kraakte buiten Europa het voedselsysteem in zijn voegen. Wat eerst een goed idee leek – landbouwgewassen gebruiken om minder afhankelijk te zijn van geïmporteerde olie – is intussen een hoofdpijndossier geworden. Europa moet zuinig omgaan met de goede biomassa die we kunnen krijgen en zorgen voor hoogwaardige toepassingen in sectoren waar alternatieven niet of nauwelijks voorhanden zijn.
GroenLinks zou zeer kritisch moeten zijn over het Energieakkoord dat onlangs werd gesloten door werkgevers, vakbonden en milieuorganisaties. De belangen van burgers zijn onvoldoende meegenomen en het plan zal daardoor de noodzakelijke energierevolutie niet op gang kunnen brengen.
Volgens Richard Heinberg stuiten we binnenkort op de grenzen van de groei. De economie zoals we die kennen zal ingrijpend veranderen. Moeten we straks weer ons eigen voedsel gaan verbouwen?