In de podcast 'Besturen met idealen' onderzoeken we hoe bestuurders van GroenLinks hun dromen omzetten in daden. Tweede Kamerlid Corinne Ellemeet is onze gespreksleider. In de eerste aflevering spreekt zij met Touria Meliani, wethouder van kunst, cultuur en digitale stad in Amsterdam. Haar missie is om kunst en cultuur voor iedereen bereikbaar te maken. Digitalisering moet niet de belangen van techgiganten dienen, maar de rechten van burgers versterken.
Links is niet alleen een pakket van ideeën; het is (of was?) een wereld met een bepaalde levensstijl, met eigen liederen, eigen boeken en verenigingen. Wat vertellen de verhalen van vergeten schrijvers van linkse snit over het linkse ideaal?
De bouw moet in 2050 omgevormd zijn tot een circulair werkende sector. Wat betekent dit voor de architectuur? Volgens architect Jos de Krieger van het Rotterdamse Superuse Studios vraagt dit een fundamenteel andere manier van denken en ontwerpen. Het architectenbureau experimenteert volop met tools om hergebruik van materialen mogelijk te maken. Een blik op de toekomst van de architectuur in tekst en beeld.
Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de visiebrief van minister Bussemaker over het cultuurbeleid. De harde VVD-toon is verdwenen, de sociaaldemocratische waardering voor kunst lijkt weer terug. Hoe verhouden de sociale en liberale cultuurvisies zich tot elkaar en is een sociaal-liberaal cultuurbeleid wel mogelijk? Zeker, maar alleen wanneer die begrippen een andere invulling krijgen dan bij VVD en PvdA.
Politieke kunst wil de wereld niet alleen verbeelden; zij wil de wereld veranderen. Politieke kunst is daarom de natuurlijke bondgenoot van progressieve politiek. Politieke kunst wil nuttig zijn. Niet door haar autonomie op te geven, maar door effect te sorteren buiten de wereld van de kunst met zijn omstreden subsidies, zijn prestigieuze musea, zijn internationale podia en zijn peperdure kunstveilingen.
“Ik weet wel wat lekker is”, zegt de jonge vrouw stellig, terwijl ze haar mandje leegt op de band. “Kijk jij maar eens hoe goed ik boodschappen kan doen”. Haar begeleider glimlacht. Ze draait zich om naar de meneer achter haar. “En u houdt ook wel van het goede leven zie ik. Wijntje erbij. Maar u bent een echte vleeseter...”
Welke bijdrage levert kunst aan de samenleving in al zijn diversiteit? Daartoe moet nieuw vocabulaire ontwikkeld worden. Uit Rancières observaties over de afstand tussen kunstenaar en toeschouwer blijkt dat kunst geen diversiteit representeert, maar dialoog faciliteert.
Ontwerpen is politiek veel relevanter dan kunst. Dit is geen boude stelling, maar een inzicht van veel kunstenaars na de Eerste Wereldoorlog. Een eeuw later zijn de professioneel geworden ontwerpers schuchter geworden: ze prefereren een apolitiek engagement. Toch is design onmiskenbaar politiek, betoogt de ontwerper van de Helling.
In welke context werkt de politiek betrokken kunstenaar? Hoe staat het met het beleid in de kunstwereld? Onlangs verschenen hierover twee rapporten, van de Raad voor Cultuur en de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Een kritische lezing.