In de podcast 'Besturen met idealen' onderzoeken we hoe bestuurders van GroenLinks hun dromen omzetten in daden. Tweede Kamerlid Corinne Ellemeet is onze gespreksleider. In de eerste aflevering spreekt zij met Touria Meliani, wethouder van kunst, cultuur en digitale stad in Amsterdam. Haar missie is om kunst en cultuur voor iedereen bereikbaar te maken. Digitalisering moet niet de belangen van techgiganten dienen, maar de rechten van burgers versterken.
Voor Wetenschappelijk Bureau GroenLinks maakt Tweede Kamerlid Corinne Ellemeet de podcast Besturen met idealen. Voor de eerste podcast gaat ze in gesprek met Touria Meliani, wethouder in Amsterdam met de portefeuille kunst en cultuur. We lichten een tipje van de sluier…
Iedere politicus zou eens een dagje mee moeten lopen bij de organisatie van een internationaal muziekfestival.
De bouw moet in 2050 omgevormd zijn tot een circulair werkende sector. Wat betekent dit voor de architectuur? Volgens architect Jos de Krieger van het Rotterdamse Superuse Studios vraagt dit een fundamenteel andere manier van denken en ontwerpen. Het architectenbureau experimenteert volop met tools om hergebruik van materialen mogelijk te maken. Een blik op de toekomst van de architectuur in tekst en beeld.
Ik zag in het Amsterdamse Muziekgebouw aan ’t IJ een adembenemende voorstelling met de intrigerende titel o..|o..|o.|o. (soléa). Het was tijdens de Flamenco Biënnale, door oprichter en directeur Ernestina van de Noort opgebouwd tot een festival van wereldklasse.
Enkele jaren geleden las theatermaker Patrick Nederkoorn in een Duitse krant over de ‘aanstaande ont-Hollandisering van de aarde’. Er stond: als maar de helft van alle prognoses over klimaatverandering klopt, dan is het niet de vraag of, maar wanneer Nederland onder de zeespiegel verdwijnt.
Links is niet alleen een pakket van ideeën; het is (of was?) een wereld met een bepaalde levensstijl, met eigen liederen, eigen boeken en verenigingen. Wat vertellen de verhalen van vergeten schrijvers van linkse snit over het linkse ideaal?
Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de visiebrief van minister Bussemaker over het cultuurbeleid. De harde VVD-toon is verdwenen, de sociaaldemocratische waardering voor kunst lijkt weer terug. Hoe verhouden de sociale en liberale cultuurvisies zich tot elkaar en is een sociaal-liberaal cultuurbeleid wel mogelijk? Zeker, maar alleen wanneer die begrippen een andere invulling krijgen dan bij VVD en PvdA.
Politieke kunst wil de wereld niet alleen verbeelden; zij wil de wereld veranderen. Politieke kunst is daarom de natuurlijke bondgenoot van progressieve politiek. Politieke kunst wil nuttig zijn. Niet door haar autonomie op te geven, maar door effect te sorteren buiten de wereld van de kunst met zijn omstreden subsidies, zijn prestigieuze musea, zijn internationale podia en zijn peperdure kunstveilingen.
“Ik weet wel wat lekker is”, zegt de jonge vrouw stellig, terwijl ze haar mandje leegt op de band. “Kijk jij maar eens hoe goed ik boodschappen kan doen”. Haar begeleider glimlacht. Ze draait zich om naar de meneer achter haar. “En u houdt ook wel van het goede leven zie ik. Wijntje erbij. Maar u bent een echte vleeseter...”