Wat staat er de komende jaren op de agenda binnen de groene en de linkse politiek? Volgens Eva Gladek, directeur van Metabolic en gastspreker bij het jubileumsymposium 30 jaar de Helling, is dat in ieder geval de dringende transitie van een lineaire naar een circulaire economie.
De door Rutte weer opgewarmde term 'participatiesamenleving' is een lege huls. Het kan links of liberaal beleid dekken, maar ook individueel of collectief worden ingevuld. GroenLinks is meestal voor participatie, maar wantrouwen is op zijn plaats.
Het Tijdperk van de Mens (Antropoceen) vraagt om een politiek van lange adem, op alle niveaus. Sommige vraagstukken zijn complex, sommige oplossingen zijn niet leuk om te horen. Juist daarom is het gesprek over hoe we willen dat onze toekomst eruitziet zo belangrijk. De politiek heeft de verantwoordelijk om de burgers hier beter bij te betrekken, vindt Philipp Pattberg, hoogleraar transnationaal milieubeleid aan de Vrije Universiteit Amsterdam.
De politieke macht van de neoconservatieven loopt ten einde. Na de Verenigde Staten verliest de maakbaarheidsdrift nu ook in Nederland terrein.
Terwijl de Europese Unie besloot oliebedrijven te verplichten minimaal 5% biobrandstof bij te mengen in de fossiele benzine en diesel, kraakte buiten Europa het voedselsysteem in zijn voegen. Wat eerst een goed idee leek – landbouwgewassen gebruiken om minder afhankelijk te zijn van geïmporteerde olie – is intussen een hoofdpijndossier geworden. Europa moet zuinig omgaan met de goede biomassa die we kunnen krijgen en zorgen voor hoogwaardige toepassingen in sectoren waar alternatieven niet of nauwelijks voorhanden zijn.
Politiek en esthetiek volgens Jacques Rancière. Kunst is politiek voor zover ze een eigen ervaring van tijd en ruimte creëert die afwijkt van de gewone orde, zegt Rancière. Piet Molendijk geeft een korte inleiding op zijn werk.
In februari 2012 studeerde ik af als politicoloog met een scriptie over de klimaatonderhandelingen. Ik was enorm gefascineerd door het feit dat er sinds het Kyoto-Protocol, inmiddels verlengd tot 2020, maar reeds opgesteld in 1997, nauwelijks vooruitgang is geboekt op het maken van bindende internationale klimaatafspraken. Tijdens de laatste top in Warschau (november 2013) bleek eens te meer dat een internationaal klimaatakkoord met bindende afspraken over de reductie van broeikasgassen nog heel ver weg is.