Als we de huidige tijdgeest, misschien het beste verwoord door de louche zakenman Gordon Gekko in de film Wall Street, moeten geloven, is hebzucht een goede zaak. Zonder greed geen menselijke vooruitgang. Daar werd in het verleden heel anders over gedacht.
Het neoliberalisme heeft zijn beste tijd gehad. Deze boodschap lazen we de afgelopen tijd overal terug. De coronapandemie zou definitief het einde betekenen voor een economische ideologie die decennialang onze samenleving heeft gedomineerd.
Voor wie de publicaties van Wetenschappelijk Bureau GroenLinks trouw volgt is ‘Besturen met idealen’ een vertrouwd thema. De uitdaging ervan staat ook centraal in het evaluatierapport na de tegenvallende Tweede Kamerverkiezingen van 2021: “Laat zien dat ‘idealen’ en ‘besturen’ hand in hand gaan: het is van belang dat GroenLinks duidelijk maakt hoe zij met behoud van idealen kan besturen.”
De aanzet van Maatoug en Rodenburg is een terechte oproep om gezamenlijkheid en verbondenheid centraal te stellen in ons denken en doen. Er liggen nog heel veel mogelijkheden om deze waarden dieper in onze samenleving te verankeren.
Politiek is voor idealisten – zeker bij GroenLinks. Juist politici van deze partij hebben ideeën over hoe het beter kan. De stap naar meebesturen is logisch, maar de praktijk is soms weerbarstig. Vooruitgang gaat stap voor stap. Bestuurders moeten compromissen sluiten, uitruilen doen en meebewegen met collegepartijen. Hoe gaan drie wethouders van middelgrote gemeenten om met het spanningsveld tussen droom en werkelijkheid?
We moeten succesvol beleid afmeten aan ‘brede welvaart’ in plaats van economische groei. Het boek 'Kwetsbare welvaart' voorziet het brede welvaartsbegrip van historische diepte.
Gentrificatie
Groene waterstof is cruciaal in de overgang naar een fossielvrije, klimaatneutrale en circulaire economie. Het wordt geproduceerd uit water en hernieuwbare elektriciteit. Waterstof kan worden gebruikt als energiedrager en als grondstof, ter vervanging van fossiele brandstoffen.