Het viel me ineens op. Omroep WNL, niet meer voor Wakker Nederland maar voor Wij Nederland, afficheert zich met ‘Vrolijk Rechts’. Wat zouden ze daar mee bedoelen? Dat er ook een somber of chagrijnig rechts is? Nu ben ik zelf natuurlijk van het zwaarmoedige links, dus ik ben wantrouwend jegens de combinatie van politieke kleur en gemoedstoestand. Ik fronste daarom tien jaar geleden ook mijn wenkbrauwen bij de campagneslogan ‘Zin in de toekomst’ van GroenLinks. Het blijmoedige, het opgewekte: dat laat zich niet gemakkelijk verenigen met de politieke taak.
In een tijd waarin de kritiek op Europa alleen maar lijkt toe te nemen, getuigt het van moed als een partij voor meer Europa durft te kiezen. GroenLinks is zo'n partij (zie hier). Dat is moedig, maar past het ook bij GroenLinks?
De formerende partijen - VVD, CDA, CU en D66 - hebben de twijfelachtige eer om het record van de langste formatie ooit op hun naam te kunnen zetten. Ondanks de vele urgente dossiers worden debatten in de Tweede Kamer en knelpunten in de maatschappij vooruit geschoven tot… Tsja, wanneer eigenlijk? Ondertussen groeit de maatschappelijke onvrede over het oude-wijn-in-oude-zakken-fenomeen dat we hier te zien krijgen.
In politieke discussies spreken links en rechts vaak langs elkaar heen omdat ze een fundamenteel andere kijk op de wereld hebben. Dat is de centrale stelling van Jonathan Haidt in zijn boek Het Rechtvaardigheidsgevoel. In een tijd van groeiende politieke polarisatie aan beide kanten van de Atlantische Oceaan heeft hij waardevolle lessen om elkaar beter te begrijpen.
Afgelopen week verscheen in de Volkskrant een achtergrondartikel over de politieke tegenstellingen tussen 'links' en 'rechts' (zie onder). De auteurs stellen dat het onderscheid tussen links en rechts uiterst actueel is. Verschillende opiniemakers worden aan het woord gelaten. Zo ook de bioloog Frits Bienfait, auteur van het onlangs verschenen boek 'Is links beter dan rechts?'
In dit nummer staat de vraag centraal hoe links weer aan kracht kan winnen. De Provinciale Statenverkiezingen hebben de urgentie van deze vraag (weer) aangetoond. Bestel hier uw exemplaar.
Gisteren schreef nrc.next dat de politieke correctheid 'weer terug' is. Is het inderdaad zo dat dezelfde sfeer van de jaren tachtig en negentig wederom op ons neergedaald is? Of is de nieuwe golf van verontwaardiging over Zwarte Piet en de racistische grappen van Gordon en Jack Spijkerman van een ander kaliber dan we destijds kenden? Ik doe een poging om het verschil te duiden.
Als Diederik Samsom zijn groene verleden niet vergeet, en het linksliberale programma van Frans Timmermans omarmt, kan hij hand in hand met Jolande Sap op weg naar het roodgroene midden.
De vorming van een links blok over de volle breedte - van SP tot en met D66 - heeft electoraal geen goede kansen. Een alliantie van GroenLinks, D66 en het progressieve deel van de PvdA biedt meer duidelijkheid en meer perspectief. Het nieuwe linkse verhaal moet niet alleen gaan over de verliezers van de globalisering, maar ook over de winnaars.
Oude linkse reflexen spelen GroenLinks teveel parten, schreef Henri Bontenbal. Daar is Hans Boer het hartgrondig mee oneens. Hij moedigt GroenLinks aan om het ingeslagen linkse pad te blijven volgen.