PvdA en GroenLinks zitten weldra samen in de oppositiebankjes. Kunnen ze gezamenlijk aanjagers worden van klimaatpolitiek? Robert-Jan Wille zocht het antwoord op die vraag in de artikelenbundel Rood-groene politiek voor de 21e eeuw van de sociaaldemocratische Wiardi Beckmanstichting. Die bundel bevat veel moois voor GroenLinksers, maar leert ook dat de sociaaldemocraten terugschrikken voor gedragsverandering, te ‘Haags’ denken en een tikkeltje technocratisch zijn.
Helaas blijven arbeidsmarktdeskundigen, opinie- en beleidmakers de illusie koesteren dat je het bij mensen met een handicap nooit over werk hoeft te hebben en dat zij nooit onderdeel hoeven uit te maken van gewone arbeidsmarktopinie en -beleid.
De participatie van mensen met een handicap op de arbeidsmarkt blijft achter bij de participatie van mensen die geen belemmering ondervinden door een handicap (1). Terecht snijdt Nico Blok in zijn artikel deze problematiek aan. Hij doet dat echter helaas zonder zelf met oplossingen voor deze problematiek te komen.
In de discussie over humanitaire interventies binnen GroenLinks komt het VN-mandaat vaak ter sprake, aangezien veel politiek handelen onder het internationale rechtssysteem valt. Michiel van de Kasteelen is onder andere Speciaal Adviseur bij het Departement Rechten in Utrecht en geeft in dit drieluik uitleg over de oorsprong, de werking en zijn beoogde toekomst van het VN-mandaat.
Het is in deze tijd slim om de nadruk in je leven te leggen op immateriële groei. Als Nederland economisch stilstaat, kunnen we in leren, schoonheid en omgangsvormen onze toekomstige aspiraties zoeken. Ik geef het maar even door, zodat we er alvast aan kunnen wennen.
De verzorgingsstaat van GroenLinks is voor velen aantrekkelijk. Maar wordt het doel van minder ongelijkheid wel bereikt?
In de discussies over de vraag of GroenLinks rechtser is geworden, speelt een terugkerend sjabloon een dominante rol: de markt is rechts en links is tegen de markt. Deze voorstelling van zaken is een versimpeling van de werkelijkheid.
Of het nu gaat om overgewicht of een schoner milieu, volgens Katinka Eikelenboom moeten we de moralist in onszelf koesteren.
In de bundel Vrijzinnig Paternalisme pleiten een aantal progressief-linkse auteurs voor een links en groen beschavingsproject. De overheid moet met burgers het gesprek aangaan over het goede leven. Ze willen hiermee een correctie aanbrengen op de koers van Halsema, die te ver was doorgeslagen naar het liberalisme. Waar het gaat om praktische politieke voorstellen, zoals wat betreft werk en inkomen, is het eerder zo dat de auteurs kiezen voor een vrijzinnige koers waar Halsema koos voor paternalisme. Zijn de vrijzinnige paternalisten vrijzinniger dan ze zelf denken en de sociaal-liberalen paternalistischer?
De sociaal-liberale en de vrijzinnig-paternalistische verdediging van het basisinkomen gaan een eind gelijk op. Maar om het een moreel-politiek draagvlak te geven is het belangrijk om een bepaalde wederkerigheid in te bouwen.