Ik zie een nieuwe generatie die heel graag zou zien dat de sociaaldemocratische beweging weer durft te dromen. Misschien dat je twee smaken sociaaldemocratie hebt. Één is bescheiden en niet zo van de grote vergezichten. De andere is idealistisch, erop gebrand met haar idealen de grootst mogelijke meerderheid te mobiliseren omdat niemand op weg naar de toekomst in de greppel mag belanden. Laten we die optimistische sociaaldemocratie weer omarmen en onbeschaamd woorden geven aan onze droom: een vrij, zeker en gelijkwaardig bestaan voor ieder mens.

Ik zie vier grote opdrachten voor me. Ten eerste: het in ere herstellen van de vervallen volkshuisvesting. Een betaalbare, mooie woning is een luxe-object geworden. Terwijl de laagste inkomens geen sociale huur kunnen vinden en de middenklasse door torenhoge huren steeds moeilijker rond kan komen, lopen beleggers volledig binnen. Het roer moet om. Dus overheid, neem het stuurwiel over: bouw voldoende woningen, schaf de belastingen voor corporaties af, breng grond weer in publieke handen en belast grondspeculanten.

Ten tweede moeten we bouwen aan publieke voorzieningen. We hebben na de Tweede Wereldoorlog onze verzorgingsstaat opgebouwd. Vanaf de jaren 80 trok de overheid zich steeds verder terug. Regio’s door het hele land zitten in een negatieve spiraal. Kijk naar het openbaar vervoer. De afgelopen vijf jaar verdwenen in Nederland meer dan 1500 bushaltes. Het roer moet ook hier om. Laten we bijvoorbeeld het lokale bestuur de mogelijkheid bieden om een eigen ov-bedrijf op te richten.

Ten derde moeten we ons richten op bestaanszekerheid. Ja, inkomen en vermogen moeten we eerlijk delen. Maar er is meer nodig. Want deze boodschap komt bij mensen die de overheid helemaal niet vertrouwen totaal niet aan. Zij vragen zich af: krijgt al dat het geld dat opgehaald wordt via belastingen ook een goede bestemming? Daarom moeten we ook iets doen aan de kosten van het leven: de kosten van het eigen risico, de prijs van het buskaartje, de kinderopvang. Dus we moeten zorgen voor voorzieningen die er voor iedereen zijn, ongeacht je inkomen.

Tot slot is het onze opdracht om onze beweging uit te bouwen. PvdA en GroenLinks zijn de afgelopen jaren naar elkaar toegegroeid. Ik vind de tijd rijp voor een nieuwe politieke partij, liefst nog dit jaar. Het stelt ons ons beter in staat onze idealen te realiseren. Laten we niet in het verleden blijven hangen. Een nieuwe beweging moet gericht zijn op de toekomst. Dáár wil ik me voor inzetten.

Deze eerste column van onze nieuwe columnist is een bewerking van een lezing die hij eerder gaf binnen de PvdA.