We geven in Nederland te veel uit aan ineffectieve repressie van criminaliteit. Het is echter veel beter om meer te investeren in preventie, stelt Matthijs Pontier
Enkele dagen geleden prijkte op de opiniepagina van de Volkskrant een persoonlijk relaas van Sarah Sluimer over seksisme op straat richting de ongesluierde vrouw. Sluimer en ik lijken op elkaar. We wonen allebei in Amsterdam; zij in Oost en ik in West. Aan haar voor- en achternaam te zien, is ook zij honderd procent NL. De bijbehorende foto verraadt dat we ongeveer even jong moeten zijn. Haar ervaringen met sissende allochtone mannen zijn herkenbaar, maar anders dan bij haar, richten de hongerige blikken zich bij mij meestal op mijn ronde achterkant.
Met een herziening van het belastingstelsel in aantocht is het goed om ook de auto van de zaak nog eens grondig tegen het licht te houden.
Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de visiebrief van minister Bussemaker over het cultuurbeleid. De harde VVD-toon is verdwenen, de sociaaldemocratische waardering voor kunst lijkt weer terug. Hoe verhouden de sociale en liberale cultuurvisies zich tot elkaar en is een sociaal-liberaal cultuurbeleid wel mogelijk? Zeker, maar alleen wanneer die begrippen een andere invulling krijgen dan bij VVD en PvdA.
GroenLinks bestaat dit jaar vijfentwintig jaar en viert dat onder andere met een drietal debatbijeenkomsten in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam. In de eerste bijeenkomst zondag 9 maart jongstleden stond de lokale politiek centraal, waarbij GroenLinkse wethouders Maarten van Poelgeest (Amsterdam) en Lenie Scholten (Eindhoven) met psycholoog Pieter Paul Verheggen en partijleider Bram van Ojik in gesprek gingen, onder leiding van Roos Wouters. Hoe komt het toch dat er steeds minder mensen gaan stemmen, wat is de invloed van de landelijke partijen en hoe moet GroenLinks zich opstellen.
In juni had ik het genoegen de summer school van de Green Foundation Ireland bij te mogen wonen, in de prachtige gebouwen van Queen's University in Belfast. Het programma had als overkoepelend thema 'Greening the EU in the context of the Eurosceptic debate'. Als Nederlandse 'groene' verwachtte ik kennis te maken met de diverse invalshoeken van andere Europese groene partijen en groene wetenschappelijke bureaus. Die verwachting kwam uit, maar de verschillen en overeenkomsten waren niet altijd die welke ik verwacht had.
Het fenomeen zwarte en witte scholen is bekend, maar segregatie treedt al op onder peuters. Kinderen van migranten en laagopgeleide autochtonen gaan naar de voorschool, kinderen van hoger opgeleide tweeverdieners naar de kinderopvang. Waarom kiezen we er niet voor om onze kinderen samen te laten opgroeien, te laten spelen en zich te laten ontwikkelen?
Als bange konijnen keek de politiek, terwijl de financiële en economische crisis om zich heen greep in de koplampen van die crisis. Verlamd. Versteend. Sommigen zelfgenoegzaam in de dogma's van het eigen gelijk, die al decennia golden en anderen totaal van koers af en niet wetend waar naartoe
In zijn nieuwe boek De Nieuwe Democratie pleit Willem Schinkel voor ideologische vernieuwing van Nederland. Een welkom voornemen, maar de voorstellen die hij doet lossen de problemen die Nederland heeft niet op, sterker ze verergeren die.