Privacy is recent veel in het nieuws geweest, ook dit weekend met de onthulling dat de AIVD mogelijk onrechtmatig op internetfora inbreekt. Goed initiatief dus van Judith Sargentini om een discussie te entameren over dataverzameling, misdaad- en terrorismebestrijding en – het onderwerp van deze bijdrage – privacy.
GroenLinks zegt te staan voor de rechten en sociale acceptatie van homo's. De vraag is of deze politieke strijd nog wel van deze tijd is. Liggen de uitdagingen voor de acceptatie van homoseksualiteit in de politiek of liggen ze elders? Een kritische blik maakt duidelijk dat de politiek niet meer zoveel voor homo's kan doen, maar dat homo's des te meer hun eigen verantwoordelijkheid moeten oppakken.
De fouten van klimaatwetenschappers bij het IPCC worden breed uitgemeten in de Tweede Kamer. Progressieve politici worden bij GeenStijl voor gek gezet. Als een rechter iemand vrij spreekt vanwege vormfouten volgen dikke koppen in de Telegraaf. Rechts valt steeds vaker autoriteiten aan, omdat deze te links zouden zijn.
Gratis geld voor iedereen, dat moet wel horden luie blowers en ander werkschuw volk opleveren. Of toch niet?
Is het geoorloofd dat de staat ons in de gaten houdt en tot alle lagen van ons leven doordringt? Staat dat in verhouding met het doel (misdaadbestrijding) dat deze surveillance dient? En maakt zo’n surveillancesysteem onze maatschappij eigenlijk wel veiliger? Europarlementariër Judith Sargentini start de discussie.
GroenLinks moet weer een beweging worden, hoor ik nu al jaren in onze partij. Dat klinkt heel mooi, maar het blijkt telkens weer heel lastig om zoiets handen en voeten te geven.
Groene politiek heeft een vrij smalle historische basis. De meeste groenen zien zich bij uitstek als voorvechters van de toekomst. Maar juist de laatste tijd levert het relatieve gebrek aan geschiedenis de groene politiek ook heel wat problemen op. Waar staan we eigenlijk? Wat zijn we eigenlijk? Wat zijn onze waarden?
Groene partijpolitiek heeft een relatief korte geschiedenis. De meeste groenen zien zich bovendien bij uitstek als voorvechters van de toekomst en houden zich niet zo bezig met ‘historische ballast’. Toch levert het relatieve gebrek aan een eigen geschiedenis problemen op. Waar staat de groene politiek voor? Wat is het eigenlijk? Wat zijn typische groene waarden? Mocht groene politiek werkelijk de politiek van de toekomst zijn, en een 'eigen' politiek zijn, dan mag juist het historische perspectief flink wat uitgediept worden. In deze serie columns een poging daartoe.
Hans Feddema is het niet eens met het feit dat de mariniers die in 1977 de gijzelingsactie bij De Punt beëindigden, alsnog een onderscheiding krijgen.