De Britten zijn van hun schrik bekomen en hebben hun kapotte ruiten en rolluiken weer gerepareerd. Maar zij (en wij) begrijpen nog steeds niet veel van de ongehoorde rellen in hun land. Ontluisterend was dat pogingen tot verklaring meteen in het tweepartijenstelsel werden gespiegeld en voorspelbaar werden gepolitiseerd. Waarom blijft het zo moeilijk om een evenwichtige analyse te bereiken, waarin geen voorrang wordt gegeven aan ofwel sociaaleconomische ofwel aan culturele, morele en persoonlijke factoren?
GroenLinks zou zeer kritisch moeten zijn over het Energieakkoord dat onlangs werd gesloten door werkgevers, vakbonden en milieuorganisaties. De belangen van burgers zijn onvoldoende meegenomen en het plan zal daardoor de noodzakelijke energierevolutie niet op gang kunnen brengen.
Na blauw en rood is het nu de beurt aan groen. Welke groene koers moet GroenLinks voeren binnen het huidige politieke landschap? GroenLinks moet kiezen tussen dark green en bright green.
GroenLinks staat op een kruispunt in haar bestaan. Na de dramatische verkiezingsuitslag moet de partij gaan nadenken over haar koers, haar plaats in het politieke landschap en daarmee over haar zelfstandige bestaansrecht.
Achteraf gezien is het wonderlijk dat de crisis zo lang op zich liet wachten met een economie die slecht gedrag stimuleert: waarom zou een lampenfabrikant goede lampen maken? Die gaan lang mee en dan verkoopt hij minder lampen. Waarom zou een smartphonemaker mobieltjes verkopen waar de opladers van andere smartphones op passen? Dan verkoopt hij minder opladers. De huidige economie beloont bedrijven voor het maken van slechte producten en straft hen die goede producten maken.
GroenLinks richt zich op het grote geheel. Duurzaamheid is een kernwaarde. Het maakte de partij tot een vernieuwende en voor sommigen zelfs spirituele politieke factor. Totdat GroenLinks deze zomer het decor werd van intriges, wantrouwen en ellebogen. Ideaal en realiteit botsten radicaal. Als GroenLinks zich bezint, ziet het dat politiek met compassie de weg vooruit is.
Volgens Richard Heinberg stuiten we binnenkort op de grenzen van de groei. De economie zoals we die kennen zal ingrijpend veranderen. Moeten we straks weer ons eigen voedsel gaan verbouwen?