Wie ‘groen’ denkt, moet ‘rood’ doen – en andersom. Groene politiek vraagt om rechtvaardigheid: het beschermen van de kwetsbaren en het ter verantwoording roepen van de machtigen. En rode politiek vraagt om een niet-aflatende strijd voor een leefbare aarde, want alleen een leefbare wereld biedt alle mensen ongeacht de dikte van hun portemonnee, de kleur van hun huid en de plek waar hun wieg heeft gestaan een toekomst.
Linkse partijen ontfermen zich graag over de minderbedeelden, in een klassiek verbond tussen elite en rafelrand. Maar al te opzichtige steun aan emanciperende bevolkingsgroepen vermindert hun gevoel van eigenaarschap van het emancipatieproces. GroenLinkse reflexen behoeven bijstelling.
Moeten degenen die in nood verkeren, geholpen worden? Tot mijn verbazing bestaat over het mijns inziens noodzakelijk positieve antwoord op die vraag geen consensus. De vluchtelingen die met gevaar voor eigen leven hun heil zoeken in Europa worden niet massaal met open armen ontvangen.
De politiek liet Zuid lang aan zijn lot over. Maar de laatste jaren wordt het ene na het andere programma gelanceerd om achterstanden weg te werken en participatie te bevorderen. Hoe wordt die bemoeienis ontvangen? Twee politici uit Feijenoord aan het woord.
De Fenixloods II is een oude havenloods op Katendrecht, waarin zich creatieve ondernemers hebben verzameld. Hier vindt tot 10 juli de Internationale Architectuur Biennale Rotterdam (IABR) plaats: een tweejaarlijks internationaal podium voor architectuur. De hoofdvraag: wat is de relatie tussen ruimtelijke vormgeving en de economie van morgen?
Beeldend kunstenaar Jeanne van Heeswijk is zelden in een atelier, galerie of museumzaal te vinden. Haar werkplek is de stad zelf, waar mensen verbindingen met elkaar aangaan. Wat haar betreft ben je pas burger als je zelf vorm kunt geven aan de plek waar je woont en werkt.
De wijk Bloemhof is een vooroorlogse wijk in het Rotterdamse stadsdeel Feijenoord. Het is een van de armste buurten op Zuid, met zeventig procent bewoners van buitenlandse afkomst. Dominee Fokje Wierdsma keert zich tegen het steeds weer benadrukken van achterstand. Ze kijkt liever naar de mooie kant van de mensen.
Stimulans van huis uit, een betere beheersing van de taal dan andere Nederlanders en een diploma: dat zijn volgens Nasra Djorai voorwaarden om hogerop te komen. Zij is een van de Yueppen op Zuid. Zelf is ze ver gekomen, maar nu stoot ze haar hoofd toch tegen een glazen plafond. Een portret.