Voedselproductie volgens de methode van de agro-ecologie verlangt een complexe verhouding tussen sociale en fysieke processen. Dat leidt tot spanningen tussen waarden. De belangrijkste dilemma’s op een rijtje.
Het persoonlijke is politiek. We kennen de slogan, maar in hoeverre raakt beleid nu écht aan onze identiteit? Daarover praten we met Amma Asante, voorzitter van de Landelijke Cliëntenraad, en Faiza Oulahsen, hoofd Klimaat en Energie bij Greenpeace Nederland.
De ontmanteling van de verzorgingsstaat laat zich schetsen als een hink-stap-sprong van het neoliberalisme. Links-progressief Nederland staat voor de taak een nieuwe hink-stap-sprong voor te bereiden, naar een samenleving waarin solidariteit het alternatief is voor individueel zelfbehoud.
Voedsel wordt niet in de supermarkt gemaakt: het komt op ons bord door een samenspel van productie, distributie en consumptie. De omgang met alle aspecten van voedselsystemen, vanuit een perspectief van duurzaamheid, heet agro-ecologie. Een introductie.
Voedsel is een mensenrecht, maar hoe voeden we de wereld? Dat is niet zozeer een technisch, maar vooral een politiek probleem. Daarom moeten alle betrokkenen bij de voedselproductie gehoord worden, ook de kleinste. Een pleidooi voor voedseldemocratie.
Documentairemaker Morgan Spurlock probeerde een maand lang alleen op fastfood te overleven. Hij deed er verslag van in de documentaire Super Size Me. In het boek Vet, Vetter, Vetst! beschrijft hij de achtergronden van de relatie tussen fastfood en zwaarlijvigheid.
De Argentijnse journalist Martín Capparrós ging op zoek naar de oorzaken en gevolgen van honger. Hij reisde door vele landen en tekende de verhalen van de mensen op die hij tegenkwam.
“Papa, vertel nog eens over de oorlog? Vertel nog eens hoe oma op haar fiets zonder banden dagenlang op pad ging om bij boeren haar sieraden te ruilen voor wat bonen en brood? En hoe jij als vijfjarige al rookte om de honger niet te voelen?”
Voedsel