“In 2017 werd besloten dat de Deventerweg opnieuw ingericht moest worden. De verkeersveiligheid moest beter en er was weinig groen en dus veel hittestress. De Deventerweg heeft een bijzondere plek in het hart van Zutphenaren: hierover kwamen de geallieerden ons bevrijden."
De manier waarop we denken over mobiliteit is niet meegegaan met de tijd. Het streven naar betere bereikbaarheid wordt door de politiek momenteel vernauwd tot mobiliteit, oftewel meer snelheid. Bereikbaarheid verbetert echter ook door verdergaande verstedelijking, waardoor korte afstanden ontstaan. Het is tijd om anders te gaan denken over mobiliteit en deze ‘vergeten helft’ van het bereikbaarheidsbeleid weer op het podium te zetten. Dat stelt Arie Bleijenberg, auteur van het boek ‘Nieuwe mobiliteit’.
Lokale bestuurders en raadsleden zouden kritisch moeten kijken naar de parkeernormen in hun gemeente. Dwing projectontwikkelaars en woningcorporaties niet om parkeerplaatsen te bouwen op plekken waar je geen extra auto’s wilt hebben. Kies voor een gezondere leefomgeving en betaalbaarder woningen.
Waar gaat u deze zomer naartoe? Tijdschrift de Helling gaat deze editie over vakantie. In dit nummer worden vragen verbanden gelegd over de aard van toerisme, maar ook over de gevolgen van vakantie op het milieu en immigratie. En is een andere, meer ontspannen levensstijl geen betere optie dan drie weken per jaar weg van huis?
Met een herziening van het belastingstelsel in aantocht is het goed om ook de auto van de zaak nog eens grondig tegen het licht te houden.
De casus van de Fyra (zie deel één) laat zien dat een groot en maatschappelijk belangrijk project centrale aansturing nodig heeft. Alleen een overheid kan deze rol op zich nemen, omdat die namens alle burgers spreekt. Als het dan een trans-Europees project betreft, is de EU het aangewezen platform. Toch is het de vraag of de Fyra meteen onder Europees gezag gebracht zou moeten worden.
De Fyra-enquête is voorbij, en deed de mond een paar keer goed open vallen. De V250 trein, alias ‘het lelijke eendje’, danste over ruim tien jaar tijd ‘De stervende zwaan’ helemaal uit. Toch was het niet de techniek, maar disfunctionele politieke besluitvorming die de beoogde zwaan van de hogesnelheidslijn (HSL) de das om deed. De zaak illustreert de noodzaak van een doorbraak van solide, progressief-links beleid, zeker op Europees niveau.
Filosofen, dichters, activisme en cultuurkritiek komen bij elkaar in twee rijke boeken over wandelen, die verre van oppervlakkige psychologisering blijven. Auteurs Ton Lemaire en Rebecca Solnit zien het wandelen in letterlijke zin en het onderzoekend slenteren in figuurlijke zin als manieren om de tijd en de moderne wereld te begrijpen.
Mobility as a Service (MaaS) – letterlijk: mobiliteit als een dienst – is een veelbelovende, slimme technologie die (stedelijk) verkeer in goede banen kan leiden. Een MaaS-systeem koppelt zo goed als alle vervoersdiensten – van deelfiets tot hogesnelheidstrein – aan elkaar en met een handige app plant en betaalt de gebruiker zijn of haar reis. Maar MaaS kan ook publieke waarden zoals toegankelijkheid, privacy en duurzaamheid ondermijnen. Alleen als de overheid de regie houdt, kan MaaS bijdragen aan een eerlijk en groen vervoerssysteem.
Als het aan het Amsterdamse stadsbestuur ligt, komen auto’s die rijden op benzine en diesel vanaf 2030 de stad niet meer in. Het plan van het bestuur klinkt radicaal en daadkrachtig, maar zal zonder een positieve maatschappijvisie en slimme transitiestrategie vooral weerstand oproepen en verzanden in kleine stapjes. Niet het verbeteren van het bestaande en het formuleren van oplossingen – zoals het Amsterdamse plan – moeten uitgangspunt zijn van duurzame transitie, maar in het geval van vervoer een inclusief, leuker, schoner en minder ruimte vragend stedelijk mobiliteitssysteem. Een pleidooi voor een transformatieve politiek met scherpe eisen, ongemakkelijke keuzes en expliciete beloften.