Een parasiet is een levensvorm die zich ten koste van een ander organisme waarmee hij samenleeft (de gastheer) in stand houdt en vermenigvuldigt. De schade aan de gastheer is meestal niet zo groot dat deze aan de relatie ten onder gaat. Meestal...
De fouten van klimaatwetenschappers bij het IPCC worden breed uitgemeten in de Tweede Kamer. Progressieve politici worden bij GeenStijl voor gek gezet. Als een rechter iemand vrij spreekt vanwege vormfouten volgen dikke koppen in de Telegraaf. Rechts valt steeds vaker autoriteiten aan, omdat deze te links zouden zijn.
De band tussen burgers en bestuur is verzwakt in Nederland. Wat kunnen we doen om deze band te verstevigen: moeten we inzetten op personalisering van de politiek zoals Pels betoogt in zijn boek Het volk bestaat niet of op een helderdere profilering van politieke partijen, zoals Peter Kanne stelt in zijn boek Gedoogdemocratie.
Peter Kanne, opinieonderzoeker bij TNS NIPO, stelt in Gedoogdemocratie (2011) de vraag heeft stemmen eigenlijk wel zin? Volgens hem zijn er zulke grote verschillen tussen wat kiezers van partijen verwachten en wat die partijen daadwerkelijk willen, dat het kabinetsbeleid niet goed aansluit bij wat de kiezers willen. Is dit de schuld van de slecht communicerende partijen, niet-oplettende kiezers of van sensatiegerichte media?
Bill Clinton noemde zijn boek het interessantste, meest informatieve boek over politiek dat hij ooit had gelezen. In The Political Brain raadt Drew Westen progressieve politici aan minder ratio en meer emotie te gebruiken.
The recent rise of ‘populism’ across Europe has been the subject of increasing concern in the past few years. However the idea that it’s ‘populism’ itself is a problem fails to take into account its key characteristics and how it’s the xenophobic and nationalist ideology of the forces that are gaining tract every year on the right of the political spectrum that makes them a threat to democracy.
Rechts-populistische partijen hebben het tij mee in Europa. De Gouden Dagenraad in Griekenland, Jobbik in Hongarije en Geert Wilders in Nederland: wat hebben deze partijen eigenlijk gemeenschappelijk? En vormen zij een bedreiging voor de democratie, of versterken zij deze juist?
Geert Wilders en zijn partij zijn naar gedachtegoed gesproken anti-democratisch of op zijn minst a-democratisch en beleidsmatig gesproken ronduit racistisch en discriminerend. Hij is de representant van een veel diepere onderhuidse anti-islam, anti-verlichting en anti-Europabewegingen.
Sinds Geert Wilders begon aan zijn kruistocht richting Den Haag is er veel gezegd en geschreven over het 'nieuwe populisme'. De laatste poging van Pechtold maakt deel uit van een bredere poging om dit populisme te bestrijden, maar tegelijkertijd blijft het onduidelijk wat dat populisme nou precies is.
Voor iemand die vanuit een conformistisch ideaal streeft naar zoveel mogelijk van 'het gewone' en 'het vertrouwde' kan het heel logisch zijn om christenen godsdienstvrijheid te gunnen, maar moslims niet. Noortje Thijssen (Promovenda en medewerker van Bureau de Helling) analyseert hoe de linkse waarden uit de jaren zestig door Wilders en consorten gekaapt zijn.