Juni 2016: de Britten verbazen vriend en vijand door in een referendum – met krappe meerderheid – te stemmen voor een vertrek uit de Europese Unie. Terwijl in Groot-Brittannië de kruitdampen neerdalen, ontvouwt zich een dubieuze politiek in Turkije, zijn de Verenigde Staten in de greep van de meest bizarre presidentskandidaat ooit, en is in Frankrijk al maanden de noodtoestand in werking. Om het nog gekker te maken, ligt het voorstel ter tafel om het Antropoceen, het geologische tijdperk van de mens, uit te roepen: ook moeder Aarde ontkomt niet aan onze krachten en kwinkslagen. Deze ‘zware’ opsomming signaleert echter eerder een politiek probleem dan een existentiële zaak. Aan de hand van de ‘Brexit’ en een ‘duurzaamheidsverkenning’ uit 2004 bekijk ik hoe de Groenen het politieke debat een constructieve draai kunnen geven en in de nieuwe politiek voorop kunnen gaan lopen.
Ralf Fücks visited the United States in the week after the elections for talks and events in New York and Washington DC. Reflections and highlights from a nation in shock.
Het beroep op feiten is in de praktijk vaak een slinkse manier om anderen te intimideren en het zwijgen op te leggen. Voor het herstel van onderling vertrouwen in politiek en samenleving hebben we dan ook niet meer feiten nodig, maar juist meer bereidheid om te erkennen dat de ander ook (voor een deel) gelijk kan hebben. Democratie is immers niet het organiseren van waarheid, maar van twijfel.
De titel ‘Verloren land – De zeven stappen van democratie naar dictatuur’ heeft een persoonlijke lading. Ece Temelkuran werkte jarenlang als journalist bij diverse media in Turkije en voerde een vlijmscherpe pen, tot ze in 2012 werd ontslagen bij het dagblad Habertürk. Sinds 2016 leeft ze in ballingschap in de Kroatische hoofdstad Zagreb.
De Franse filosoof Pierre Rosanvallon is een van de belangrijkste hedendaagse denkers over democratie. In zijn dit jaar verschenen boek De democratie denken beschrijft hij de democratie als een permanente reorganisatie van het sociale leven, een ‘werk in uitvoering’ dat nooit af kan zijn.
De Belgische politiek filosoof Chantal Mouffe pleit voor een nieuw links populisme, dat ontstaat op het strijdtoneel dat de politiek volgens haar in essentie zou moeten zijn. Op dit strijdtoneel wint dit linkse populisme – dat groepen uit alle lagen van de bevolking verenigt en waarden als gelijkheid en inclusiviteit verdedigt – uiteindelijk van het neoliberalisme. Maar zónder die laatste stroming te vernietigen. “Het conflict moet gekoesterd worden: mensen moeten iets te kiezen hebben.”
Wat betekent ‘soevereiniteit’ in tijden van voortgaande globalisering en opkomend nationalisme? Aan die vraag wijdt de werkgroep Internationale Samenwerking van GroenLinks op 20 april een symposium. Peter Bas-Backer geeft een voorzet voor de discussie.
As the Hungarian government continues to receive criticism for its undemocratic 'reforms', one of the co-founders of the Hungarian sister party of the GreenLeft, LMP, Kristóf Szombati discusses whether they mark a return of nationalist ideology to Europe.
De verkiezingen komen er aan. In de binnenkamers van onze politieke partijen stijgt de opwinding gestaag. Campagneteams worden ingericht, strategieën bepaald, verkiezingsprogramma’s gepresenteerd en kieslijsten opgesteld. Viel het je ook op dat menig politicus de afgelopen weken aankondigde eens wat meer tijd aan kind en gezin te willen besteden? Meestentijds zijn dit de Kamerleden die door krijgen dat ze niet op een verkiesbare plek terugkeren en eieren voor hun geld kiezen.
Is klimaatscepsis salonfähig geworden? Wetenschapsjournalist Marcel Crok zet in zijn boek De staat van het klimaat (2011) vraagtekens bij de wetenschappelijke consensus over klimaatverandering. Joop Atsma, staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu, heeft hem onlangs ingehuurd om het komende IPCC-rapport grondig door te lichten.