Gisteren schreef nrc.next dat de politieke correctheid 'weer terug' is. Is het inderdaad zo dat dezelfde sfeer van de jaren tachtig en negentig wederom op ons neergedaald is? Of is de nieuwe golf van verontwaardiging over Zwarte Piet en de racistische grappen van Gordon en Jack Spijkerman van een ander kaliber dan we destijds kenden? Ik doe een poging om het verschil te duiden.
De ledenaantallen van politieke partijen nemen al sinds midden jaren zestig in rap tempo af en het vertrouwen in de politiek lijkt steeds lager te worden. Politieke partijen hebben hier last van. Hoe reageren zij op deze uitdagingen? Hoe zouden ze moeten reageren? Waar zou de lokale politiek zich op moeten richten? Ann-Kristin Kölln, op 21 februari 2014 aan de Universiteit Twente gepromoveerd op de reactie van politieke partijen op dalende ledentallen, geeft antwoord.
Een electoraal-geografische weergave van de verkiezingsuitslag, biedt inzicht in de regionale verschillen in stemgedrag.
Is prostitutie, zoals Ine Vanwesenbeeck hier eerder schreef, als de 'verbijzondering van de uitruil van seks-tegen-geld' de gewoonste zaak van de wereld? Pieter Pekelharing analyseert seks in de context van de gifteneconomie en de markteconomie.
Om mensen vooruit te helpen, moet de PvdA de verzorgingsstaat niet willen behouden, maar hervormen.
Door keurmerken als Max Havelaar werd eerlijke handel gereduceerd tot ‘een betere prijs’. Niet de boeren in Zuid-Amerika werden hier beter van, maar vooral de westerse consument die een goed gevoel kreeg van het kopen van een product met een ‘eerlijk’ keurmerk. Eerlijke handel vraagt eerder juist om niét consumeren dan om duurzamer consumeren.
Wat is de rol van de kunst in onze beschaving? Dient zij slechts een esthetisch doel of gaat het verder dan dat? De meningen zijn verdeeld. Volgens Pepijn Vloemans kan kunst alleen de tand des tijds overleven door mensen te raken.