In het huidige immigratiedebat bestaat de neiging om allerlei problemen en verschijnselen aan elkaar te verknopen tot een onontwarbare kluwen. GroenLinks moet juist nu het hoofd koel (en het hart warm) houden om haar visie op migratie en migratiepolitiek aan te scherpen, vinden Harry van den Berg, Laure Michon en Gerrit Pas.
GroenLinks gaat terug naar haar roots. Bij het twintigjarige bestaan organiseren het Wetenschappelijk Bureau en de GroenLinks Academie een lezingencyclus over de idealen van GroenLinks. Joost Lagendijk keek naar de ontwikkeling van de visie van GroenLinks op een aantal internationale onderwerpen, vooral vrede en veiligheid en Europese integratie.
Jos van der Lans, cultuurpsycholoog, publicist en oud-senator van GroenLinks, reageert op het partijprogramma 'Groene kansen voor Nederland'. Hij schreef ooit ook mee aan een verkiezingsprogramma van de partij.
De Europavisie van GroenLinks is gevaarlijk naïef, zo schrijft Ewald Engelen afgelopen zaterdag op de opiniepagina van het NRC. Nederlanders zullen nooit de solidariteit kunnen opbrengen die GroenLinks van hen vraagt. Europarlementariër Bas Eickhout dient Engelen van repliek.
De werkloosheid is hoog. Volgens de laatste prognose van het Centraal Planbureau loopt die in 2014 nog verder op tot 665 duizend mensen, of 7,5% van de beroepsbevolking. De werkloosheid onder jongeren is met 10% nog zorgelijker. Het lijkt alsof er maar één oplossing bestaat: meer economische groei. Politici en bestuurders zitten in angstige spanning of de economie in 2014 inderdaad een half procentje gaat groeien, zoals het CPB voorspelt. Rechts en ‘roodlinks’ vinden elkaar volledig in de wens naar economische groei.
Eind november organiseerden Nuala Ahern van de Green Irish Foundation en Erica Meijers van Bureau de Helling een workshop over ‘groene waarden en religie’ tijdens de Council van de Europese groene partij in Lyon.
De regering en het bedrijfsleven strooien ons zand in de ogen met het frame 'groene groei'. Nieuwe, duurzame sectoren zullen inderdaad komen, maar vooral zal veel bedrijvigheid moeten gaan. De modeterm ‘groene groei’ is vooral veelzeggend door dat wat het niet wil toegeven: dat verduurzaming ten koste moet en zal gaan van veel conventionele bedrijvigheid. Echte groei zal uit vernuftigheid en zorgvuldigheid moeten komen.
De kosten van de gezondheidszorg nemen jaarlijks meer toe dan het bruto binnenlands product. Met bezuiniging en verbetering van de efficiëntie alleen zijn deze kosten niet in toom te houden. Met name geldt dit voor de curatieve geneeskunde, waar ziekenhuizen voor nodig zijn. Waar vroeger de keuzes door de mogelijkheden werden beperkt dwingt nu geldgebrek ons tot het maken van keuzes uit de haast onbeperkte mogelijkheden. Welke keuzes moeten we maken? Zijn we het er over eens dat er grenzen zijn aan de gezondheidszorg? Moet alles wat mogelijk is?