Rechts-populistische partijen hebben het tij mee in Europa. De Gouden Dagenraad in Griekenland, Jobbik in Hongarije en Geert Wilders in Nederland: wat hebben deze partijen eigenlijk gemeenschappelijk? En vormen zij een bedreiging voor de democratie, of versterken zij deze juist?
GroenLinks wil meer van het geld dat we aan de zorgsector toewijzen, daadwerkelijk besteden aan zorg voor patiënten. Andere partijen willen dat zorginstellingen winst afstaan aan aandeelhouders en dromen over durfinvesteerders die de kosten op zich nemen. Hoe zou een investeerder hiernaar kijken?
In het voedselnummer van tijdschrift De Helling staat een cartoon van Anne Stalinski over tomaten. Daarin zie je ver reizende, veel CO2 uitstotende tomaten, en als het goede alternatief de tomaten van de farm in de buurt. Van deze voorstelling klopt bar weinig, zowel descriptief als prescriptief, en wel het allerminst voor de Europese tomaat.
Terwijl het reces in de Tweede Kamer en een pauze in de formatie leidden tot politieke komkommertijd stond de wereld letterlijk in de fik. En onder water.
Met de discussienota die Bram van Ojik 20 juni publiceerde barstte de discussie over de toekomst van werk en inkomen los op de website van Bureau de Helling. Het debat over deze vragen binnen GroenLinks is springlevend. Deze bijdrage zoekt de gemeenschappelijke lijnen in het debat, en verbindt deze met oude en nieuwe sociaaleconomische debatten.
“Ik geloof dat ik toch liever gewoon liberaal blijf”, fluistert de Belgische journalist tegen me. Hij zit naast me tijdens het ochtendprogramma van een congres over de commons, georganiseerd door de Belgische denktanks Oikos, Etopia en de Green European Foundation. Net als de meeste aanwezigen op dit uitverkochte congres is hij geïnteresseerd in alternatieven voor een economie waar de enige twee smaken bestaan uit markt en staat.
Gemeengoed is gebaseerd op een klassiek liberale gedachte over gemeenschappelijk eigendom. GroenLinks zou niet alleen moeten flirten met het hippe verschijnsel, maar zich het gedachtegoed van de commons ook op een dieper niveau eigen maken. Een pleidooi voor echte vrijhandel.
Geert Wilders en zijn partij zijn naar gedachtegoed gesproken anti-democratisch of op zijn minst a-democratisch en beleidsmatig gesproken ronduit racistisch en discriminerend. Hij is de representant van een veel diepere onderhuidse anti-islam, anti-verlichting en anti-Europabewegingen.