Een samenleving waarin alle kinderen evenveel kans hebben op de beste opleidingen, ongeacht hun huidskleur of het inkomen van hun ouders. Waarin iedereen kan opklimmen van krantenmeisje tot miljonair. Klinkt dit als de gedroomde maatschappij? Niet volgens politiek filosoof en moral rockstar Michael Sandel.
In Nice White Parents, de nieuwste podcast van Serial Productions, eigendom van The New York Times, duikt host Chana Joffe-Walt in het schoolsysteem van de New Yorkse wijk Brooklyn. Bij het verschijnen riep de titel meer weerstand op dan het probleem dat de podcast aankaart: de rol van witte ouders bij het ontstaan én tegengaan van kansenongelijkheid en segregatie in het onderwijs. Maar de podcast wegzetten als een aanval op goedwillende witte ouders doet dit gedegen en boeiende journalistieke project tekort.
Het wetenschappelijk bureau van GroenLinks heeft een nieuwe directeur: Noortje Thijssen. Het partijbestuur maakt dat vandaag bekend. Thijssen is op dit moment directeur a.i. van het bureau.
De economische groei van Nederland zal de komende periode naar alle waarschijnlijkheid afvlakken. En dat is voor werkzoekenden en specifiek de doelgroep van de Participatiewet zeer zorgelijk. De evaluatie van de Participatiewet door het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) laat niet alleen zien dat het effect van de wet door zijn opzet buitengewoon gering is.
Het is mogelijk de allergrootste klacht die ik om me heen en in de media hoor: veel mensen kunnen geen woning krijgen, kunnen niet verhuizen naar een geschiktere woning of moeten enorme prijzen betalen. Dat wordt ervaren als heel onrechtvaardig, maar mensen voelen zich er machteloos bij.
Er is sprake van een wooncrisis, ook in Amsterdam. Voor een sociale huurwoning is de gemiddelde wachttijd 14 jaar en huren in het middensegment rijzen de pan uit: een prijs van 1500 euro per maand voor een appartementje is niet ongebruikelijk. Het is hoog noodzakelijk dat we de middenhuur gaan reguleren, er meer sociale huurwoningen bijkomen en woningcorporaties een veel bredere taak krijgen om ook in dit segment te gaan verhuren.
Het viel me ineens op. Omroep WNL, niet meer voor Wakker Nederland maar voor Wij Nederland, afficheert zich met ‘Vrolijk Rechts’. Wat zouden ze daar mee bedoelen? Dat er ook een somber of chagrijnig rechts is? Nu ben ik zelf natuurlijk van het zwaarmoedige links, dus ik ben wantrouwend jegens de combinatie van politieke kleur en gemoedstoestand. Ik fronste daarom tien jaar geleden ook mijn wenkbrauwen bij de campagneslogan ‘Zin in de toekomst’ van GroenLinks. Het blijmoedige, het opgewekte: dat laat zich niet gemakkelijk verenigen met de politieke taak.