Voor wie de publicaties van Wetenschappelijk Bureau GroenLinks trouw volgt is ‘Besturen met idealen’ een vertrouwd thema. De uitdaging ervan staat ook centraal in het evaluatierapport na de tegenvallende Tweede Kamerverkiezingen van 2021: “Laat zien dat ‘idealen’ en ‘besturen’ hand in hand gaan: het is van belang dat GroenLinks duidelijk maakt hoe zij met behoud van idealen kan besturen.”
De aanzet van Maatoug en Rodenburg is een terechte oproep om gezamenlijkheid en verbondenheid centraal te stellen in ons denken en doen. Er liggen nog heel veel mogelijkheden om deze waarden dieper in onze samenleving te verankeren.
Politiek is voor idealisten – zeker bij GroenLinks. Juist politici van deze partij hebben ideeën over hoe het beter kan. De stap naar meebesturen is logisch, maar de praktijk is soms weerbarstig. Vooruitgang gaat stap voor stap. Bestuurders moeten compromissen sluiten, uitruilen doen en meebewegen met collegepartijen. Hoe gaan drie wethouders van middelgrote gemeenten om met het spanningsveld tussen droom en werkelijkheid?
We moeten succesvol beleid afmeten aan ‘brede welvaart’ in plaats van economische groei. Het boek 'Kwetsbare welvaart' voorziet het brede welvaartsbegrip van historische diepte.
Gentrificatie
Groene waterstof is cruciaal in de overgang naar een fossielvrije, klimaatneutrale en circulaire economie. Het wordt geproduceerd uit water en hernieuwbare elektriciteit. Waterstof kan worden gebruikt als energiedrager en als grondstof, ter vervanging van fossiele brandstoffen.
Nederland staat aan de vooravond van de Groene Eeuw, het tijdsgewricht waarin onze samenleving circulair en klimaatneutraal zal zijn. In de transitie naar de Groene Eeuw speelt de zware industrie – met name raffinage, chemie en basismetaal – een hoofdrol, als grootverbruiker van grondstoffen en verantwoordelijke voor een kwart van de Nederlandse uitstoot van broeikasgassen. Hoe maken we de Nederlandse industrie klimaatneutraal en circulair? Hoe zorgen we ervoor dat groene banen ook goede banen zijn?
Met hun discussiestuk Voorbij het Economisme hebben projectleider Hans Rodenburg en Tweede Kamerlid Senna Maatoug een stevige aanzet gegeven voor een discussie over hoe GroenLinks zich de komende jaren als partij op economisch terrein wil profileren. Op sommige punten doen de auteurs echter wel erg grote uitspraken en dreigen zij de nuance te verliezen. Daarnaast zijn er nog belangrijke stappen te zetten in de concrete uitwerking.
Als variant op het veelgebruikte Antropoceen stelt Christopher Preston voor te spreken van het Synthetisch Tijdperk of het Plastoceen: een tijdperk waarin de mens niet meer leeft in een wereld die hij gevonden heeft, maar in één die wordt vormgegeven door ingenieurs. In deze nieuwe werkelijkheid moeten we vooral de vraag stellen: wat is de wereld die we willen creëren?