Beiden zijn zeer succesvolle politici in relatief onzichtbare instituties, beiden zetten zich met hart en ziel in voor een humaner asiel- en migratiebeleid, en beiden zwaaien de komende maanden af: Judith Sargentini als Europarlementariër en Tineke Strik als fractievoorzitter van GroenLinks in de Eerste Kamer. Alleen wacht Strik direct een nieuw politiek avontuur: ze volgt Sargentini op als nummer twee op de lijst voor het Europees Parlement. In het Amsterdamse filmtheater EYE blikken Strik en Sargentini op verzoek van de Helling terug én vooruit.
Dit is zo’n column waarvan je zou willen dat hij zomaar van het toetsenbord rolt. Dat lukt niet. Het is een moeizaam proces. De zomer van 2022 had alles in zich voor woede, verontwaardiging, zorgen, verdriet en grote woorden.
Als er ergens veel mythes over bestaan dan is het wel het vluchtelingenbeleid. Dagelijks horen we beweringen dat Nederland vol is en dat Europa wordt overspoeld door mensen die eigenlijk geen vluchteling zijn, maar hoeveel klopt daar nu eigenlijk van? Daarover praten we met Tineke Ceelen, die zich al twintig jaar wereldwijd inzet als directeur van Stichting Vluchteling. Een wat ons betreft indrukwekkend maar vaak ook pijnlijk gesprek over de ware aard van de vluchtelingencrisis.
Ondanks terechte kritiek op het begrip ‘veerkracht’ is het zonde om het weg te gooien. Meer aandacht voor de context waarin het begrip functioneert kan helpen. Een kritische bespreking van veerkracht aan de hand van de verhalen van vluchtelingen.
Op 15 oktober j.l. organiseerde Hellingproef een lezing over de vluchtelingencrisis met als spreker Tineke Strik, fractievoorzitter van GroenLinks in de Eerste Kamer en onderzoeker aan de Radboud Universiteit. Een geslaagde avond met meer geïnteresseerden dan plaats in de zaal. Een impressie en beschouwing van de lezing.
Het lijkt haast taboe om er over te spreken. Maar zolang politici spreken over het buitenhouden van kansarme – en dus ongewenste – migranten, dan moeten we ons zo langzamerhand afvragen of we in Nederland niet bezig zijn met zuiveringspraktijken.
Na zestig jaar vrede in Europa en de geleidelijke afname van de onderlinge grenzen, is er nu sprake van een hevige terugslag. Grenzen keren terug, zowel letterlijk als ook in de hoofden van de Europeanen. Grenzen worden zelfs aangeprezen als toverformule voor het oplossen van de huidige Europese crises. De zojuist verschenen nieuwe editie van de Green European Journal onderzoekt de betekenis van grenzen in Europa vandaag, onder de titel: Checkpoint Europe, the return of borders.
De vorming van een kabinet met GroenLinks liep stuk op de onwil van CDA en VVD om vluchtelingen op te vangen in Nederland. Deze twee partijen vinden het Vluchtelingenverdrag ‘niet meer van deze tijd’. Daarmee stellen ze de mensenrechten in de waagschaal, terwijl ze het migratievraagstuk niet oplossen.
Afgelopen zaterdag 31 maart was er op het Vreemdlandfestival gelegenheid op politieke en culturele wijze kennis te maken met de wereld van vluchtelingen. Onderstaande column, op het festival uitgesproken, betoogt dat het bestaan als vluchteling begint op het moment dat anderen een vast beeld van je maken. Het beeldverbod kan hier soelaas bieden.
Met enige regelmaat roept er een politicus dat Nederland minder immigranten moet toelaten. Meestal blijft onvermeld om welke immigranten het precies gaat. Ook blijven de gevolgen van een strikter immigratiebeleid onbesproken. Het verminderen van immigratie is binnen de huidige verdragen echter niet zomaar mogelijk. Bovendien heeft een aanscherping van het immigratiebeleid ingrijpende - en vaak negatieve - gevolgen.