Mensen die voortdurend in een survival-modus leven, kunnen makkelijker worden gemanipuleerd door retoriek die op emoties speelt.
Zwolle opende als eerste stad een regionale opvanglocatie voor vluchtelingen die een verblijfsstatus hebben gekregen.
Als er ergens veel mythes over bestaan dan is het wel het vluchtelingenbeleid. Dagelijks horen we beweringen dat Nederland vol is en dat Europa wordt overspoeld door mensen die eigenlijk geen vluchteling zijn, maar hoeveel klopt daar nu eigenlijk van? Daarover praten we met Tineke Ceelen, die zich al twintig jaar wereldwijd inzet als directeur van Stichting Vluchteling. Een wat ons betreft indrukwekkend maar vaak ook pijnlijk gesprek over de ware aard van de vluchtelingencrisis.
Dit is zo’n column waarvan je zou willen dat hij zomaar van het toetsenbord rolt. Dat lukt niet. Het is een moeizaam proces. De zomer van 2022 had alles in zich voor woede, verontwaardiging, zorgen, verdriet en grote woorden.
Ondanks terechte kritiek op het begrip ‘veerkracht’ is het zonde om het weg te gooien. Meer aandacht voor de context waarin het begrip functioneert kan helpen. Een kritische bespreking van veerkracht aan de hand van de verhalen van vluchtelingen.
“Ik was vierdejaars student elektrotechniek. Door de oorlog heb ik mijn studie moeten afbreken. Mijn ouders en broer zijn nog in Syrië.” Masaoud (23) vluchtte naar Nederland, kreeg een verblijfsstatus en verbleef in een stacaravan in het azc van St. Annaparochie in afwachting van een woning. Het is een nationaal probleem, huisvesting voor vluchtelingen met een verblijfsstatus. Hierdoor kunnen veel statushouders geen kant op. De woningmarkt voor sociale huurwoningen is krap. Masaoud kreeg goed nieuws; sinds kort heeft hij een woning in Schagen.
Op 15 oktober j.l. organiseerde Hellingproef een lezing over de vluchtelingencrisis met als spreker Tineke Strik, fractievoorzitter van GroenLinks in de Eerste Kamer en onderzoeker aan de Radboud Universiteit. Een geslaagde avond met meer geïnteresseerden dan plaats in de zaal. Een impressie en beschouwing van de lezing.
Het lijkt haast taboe om er over te spreken. Maar zolang politici spreken over het buitenhouden van kansarme – en dus ongewenste – migranten, dan moeten we ons zo langzamerhand afvragen of we in Nederland niet bezig zijn met zuiveringspraktijken.
Na zestig jaar vrede in Europa en de geleidelijke afname van de onderlinge grenzen, is er nu sprake van een hevige terugslag. Grenzen keren terug, zowel letterlijk als ook in de hoofden van de Europeanen. Grenzen worden zelfs aangeprezen als toverformule voor het oplossen van de huidige Europese crises. De zojuist verschenen nieuwe editie van de Green European Journal onderzoekt de betekenis van grenzen in Europa vandaag, onder de titel: Checkpoint Europe, the return of borders.
De vorming van een kabinet met GroenLinks liep stuk op de onwil van CDA en VVD om vluchtelingen op te vangen in Nederland. Deze twee partijen vinden het Vluchtelingenverdrag ‘niet meer van deze tijd’. Daarmee stellen ze de mensenrechten in de waagschaal, terwijl ze het migratievraagstuk niet oplossen.