Helemaal aan het eind van zijn recente boek vertelt Lodewijk Asscher een ontroerend persoonlijk verhaal. Toen hij acht jaar oud was, woonde hij het huwelijk bij van een achternicht. Zij trouwde met een jood uit Canada en het huwelijk werd voltrokken in de synagoge aan het Jonas Daniël Meijerplein in Amsterdam. De kleine Lodewijk droeg voor de gelegenheid de blauw-witte keppel van de Haagse Liberaal Joodse Gemeente. Hij begreep niet zoveel van alle gezangen en gebeden, maar wat de rabbijn vanaf de kansel zei, zou hij nooit meer vergeten. De rabbijn zei dat hij blij was dat dit geen gemengd huwelijk was. Want joden die kozen voor een gemengd huwelijk ondermijnden het joodse volk en geloof en maakten daarmee het werk van Hitler af. Lodewijk voelde zijn vader verstijven. Zijn moeder, die van huis uit katholiek was, deed alsof ze niets gehoord had. “Op de terugweg naar huis was de lucht helderblauw. Ik zat met mijn zusjes achterin. Voorin de auto zaten twee mensen die zelf bepaalden hoe ze hun leven leidden. Mijn ouders. Geen mens die ze dwong ooit nog naar die, of enige andere, rabbijn te luisteren.” (Zie pagina 192.)
December vorig jaar kondigde minister van Justitie Hirsch Ballin een wetsvoorstel aan waarmee het 'zich toegang verschaffen' tot kinderporno en het 'bekijken zonder bezit' strafbaar gesteld gaat worden. Erik van Ree is het niet met de minister eens en zet uiteen waarom.
‘Ik ben omdat wij zijn, omdat wij zijn, ben ik.’ Dat is zo’n beetje de kern van de Afrikaanse filosofische stroming Ubuntu. In de westerse wereld laten we ons liever door een ander credo leiden. Het ‘Ik denk, dus ik ben’ van Verlichtingsgrondlegger Descartes bepaalt ons wereldbeeld. Rationeel individualisme tegenover metafysisch collectivisme. Om het maar even plat te slaan in een westers kader van dualiteit.
Het recht van staten op soevereiniteit biedt bescherming tegen oorlog en overheersing van buitenaf, maar schept ook een moreel dilemma. Wanneer is het gerechtvaardigd die soevereiniteit te schenden?
Hoe diep bepaalde frames ingrijpen, wordt duidelijk aan de hand van de metafoor van de samenleving als lichaam. Ideeën over bijvoorbeeld integratie en groei worden hierdoor onbewust vormgegeven, en niet op gunstige wijze. Het is tijd om van metafoor te verhuizen.
Wat is de invloed van migranten op de Nederlandse cultuur? Dat is het ambitieuze onderwerp van een vijfdelige serie waarvan onlangs het eerste deel verscheen.
Notities over de verhouding tussen mens en techniek aan de hand van de Griekse held Odysseus.
Er gaan dagen voorbij dat ik niet aan hem denk. Aan Ruud Lubbers. Voor de jonge lezers: dat was een testosteron geladen CDA politicus, tevens jongste en langstzittende premier van Nederland (eat your heart out, Mark Rutte), die aan het eind van zijn leven opkwam voor kwetsbare mensen die hij als actief politicus liever links liet liggen. De oudere lezers hoef ik het niet uit te leggen.
Zijn pragmatisme en idealisme wel elkaars tegenpolen? Ideeënpartijen op zoek naar macht. Is dat een paradox? Zijn idealisme en pragmatisme onverenigbaar? Is dat altijd schipperen tussen twee uitersten? Dit is een permanent debat in GroenLinks. In de provincie Utrecht bijvoorbeeld, GroenLinks zit in het college met ChristenUnie, D66, VVD en CDA. Kan zij vanuit dit college haar linkse programma realiseren? Of moet ze teveel compromissen maken juist op groene onderwerpen als megastallen, natuur en verkeer?
De scheiding van kerk en staat in Nederland wordt gebruikt als argument tegen de islam. Maar hoe eenduidig is de Nederlandse praktijk en die van haar buren?