Bij wie is de tolerantie in veilige handen? Eerder bij de christelijke partijen dan bij de vrijzinnigen, mits ze zich aan hun eigen leer houden.
Jet Bussemakers recente oproep aan hoogopleide vrouwen stelt vrouwenemancipatie gelijk aan economische zelfstandigheid. Volgens Simon Otjes botst deze houding echter met de individuele vrijheid.
“De politieke functie is altijd zwak geweest in Nederland”, aldus Herman Tjeenk Willink in de nieuwe Helling. Hoe staat het met de politieke dimensie van onze samenleving? Aan de orde komt onder meer: het debat over de participatiesamenleving, de rol van de lokale overheid en de vraag of politieke partijen nog wel het juiste vehikel zijn in een gemediatiseerde samenleving om de belangen en idealen van burgers over te dragen in het politieke domein. Als casus bij deze vraag dient het referendum voor een lijsttrekker van GroenLinks in 2012, waarbij Jolande Sap en Tofik Dibi kandidaat stonden.
Waar werd het meest op GroenLinks gestemd bij de afgelopen verkiezingen? Een electoraal-geografische analyse.
De verkiezingsuitslag moet leiden tot de vraag waarom GroenLinks op aarde is. De keuze is eenvoudig: een pragmatische linkse partij met een groene koers, of een idealistische partij met principes? Chris Aalbers kiest voor dat laatste.
De Eurocrisis wordt ten onrechte voorgesteld als zijnde veroorzaakt door gebrek aan begrotingsdiscipline gecombineerd met luie, spilzuchtige en corrupte praktijken rond de Middellandse Zee. De kern van de crisis zit hem in grote onevenwichtigheden in de onderlinge handel tussen Eurolanden. Recente EU-toppen hebben een noodverband gelegd. Echte oplossingen zijn een stuk lastiger.
Gewapende conflicten ontstaan in het algemeen omdat actoren met verschillende belangen er niet in slagen om op een vreedzame manier te komen tot een consensus waarin de belangen van beide actoren worden erkend.
PvdA en GroenLinks zitten weldra samen in de oppositiebankjes. Kunnen ze gezamenlijk aanjagers worden van klimaatpolitiek? Robert-Jan Wille zocht het antwoord op die vraag in de artikelenbundel Rood-groene politiek voor de 21e eeuw van de sociaaldemocratische Wiardi Beckmanstichting. Die bundel bevat veel moois voor GroenLinksers, maar leert ook dat de sociaaldemocraten terugschrikken voor gedragsverandering, te ‘Haags’ denken en een tikkeltje technocratisch zijn.