Politiek is voor idealisten – zeker bij GroenLinks. Juist politici van deze partij hebben ideeën over hoe het beter kan. De stap naar meebesturen is logisch, maar de praktijk is soms weerbarstig. Vooruitgang gaat stap voor stap. Bestuurders moeten compromissen sluiten, uitruilen doen en meebewegen met collegepartijen. Hoe gaan drie wethouders van middelgrote gemeenten om met het spanningsveld tussen droom en werkelijkheid?
We moeten succesvol beleid afmeten aan ‘brede welvaart’ in plaats van economische groei. Het boek 'Kwetsbare welvaart' voorziet het brede welvaartsbegrip van historische diepte.
Als variant op het veelgebruikte Antropoceen stelt Christopher Preston voor te spreken van het Synthetisch Tijdperk of het Plastoceen: een tijdperk waarin de mens niet meer leeft in een wereld die hij gevonden heeft, maar in één die wordt vormgegeven door ingenieurs. In deze nieuwe werkelijkheid moeten we vooral de vraag stellen: wat is de wereld die we willen creëren?
GroenLinks-Europarlementariër Bas Eickhout onderstreepte in aanloop naar de verkiezingen de grote rol van Europa bij het tegengaan van klimaatverandering. In zijn Klimaatmanifest presenteerde hij tien maatregelen, voorafgegaan door een grondige analyse, waarmee de EU het Verdrag van Parijs kan halen, variërend van het ‘Parijs-proof’ maken van het handelsbeleid, investeringen in duurzame energie tot eerlijke beprijzing van CO2-uitstoot.
Jesse Klaver verwoordde in 2017 zijn verzet tegen de economisering van de samenleving in zijn boek De mythe van het economisme. De klimaatcrisis, de groeiende ongelijkheid en ook de coronacrisis laten zien dat zijn betoog niets aan actualiteitswaarde heeft ingeboet. Het is kortom tijd voor een radicaal andere economie.
Het moet al zo’n vijftig jaar geleden zijn dat ik voor het eerst hoorde over de noden van hoogbegaafde kinderen op school. Dat zij te weinig aandacht kregen en dat er weinig onderzoek naar gedaan werd.
De energietransitie en digitalisering doen de vraag naar metalen fors stijgen. Hoe komen we tot een spaarzaam gebruik van metalen en hoe verkrijgen we op verantwoorde wijze de metalen waar we echt niet buiten kunnen?
In haar nieuwste boek ‘In naam van de vrijheid’ blikt Farah Karimi terug op twintig jaar ‘war on terror’. “De retoriek was: we gaan democratie, vrijheid, mensen- en vrouwenrechten brengen in Islamitische landen. Ik vroeg me af: wat is hier twintig jaar na dato van terecht gekomen?” Naast een geopolitieke analyse, is het boek vooral een persoonlijk verslag van haar ervaringen als politicus en als directeur van hulporganisatie Oxfam Novib.
Meer dan twintig zetels wilden we halen. Het werden er acht. Door het eigen bestaansrecht ter discussie te stellen, werd de noodzaak om te stemmen op GroenLinks ondermijnd.
Alles is veel voor wie niet veel verwacht. Aan deze regel van Jacques Bloem uit zijn beroemde gedicht over de Dapperstraat moest ik denken bij de acht Kamerzetels die GroenLinks in 2021 haalde. Had iemand echt gedacht dat GroenLinks in staat zou zijn het resultaat van vier jaar eerder te evenaren? Waren we bovendien vergeten dat GroenLinks het doorgaans minder doet dan de peilingen beloven?