De energietransitie is geen buffet waar iedereen het lekkerste gerecht van kan pakken. Om de klimaatdoelen te halen, is het héle buffet nodig: zon én wind, elektriciteit én warmte, uitstoot beperken én uitstoot onder de grond stoppen. Dit brengt lastige keuzes met zich mee, ook voor GroenLinks.
Overheden zouden met hun burgers moeten omgaan als met gezinsleden: mensen met wie je een langdurige relatie hebt en waarmee je in de toekomst vaker van mening zult verschillen. Dat betekent, zeker bij heikele kwesties als klimaatmaatregelen: práten, luisteren, meebewegen waar nodig en je eigen haast soms even opzij zetten. “Thuis hang je ook geen briefjes op als je iets van je huisgenoten gedaan wilt krijgen.”
Politieke overtuigingskracht staat en valt met een goed eigen verhaal. Het concept van resilience zou de basis kunnen zijn voor een groen frame.
De opdracht aan theaters om een cultureel divers publiek binnen te halen is mislukt. De canon bleef klassiek westers, waardoor alleen het verhaal van een deel van de Nederlanders wordt verteld. Een groep jonge theatermakers doorbreekt nu eindelijk de segregatie op het toneel.
Om de balans tussen het kapitalisme en de democratie terug te vinden, hebben we geen andere keuze dan de natiestaat in ere te herstellen, aldus de Franse politicoloog David Djaïz (1990). In Slow Democracy krijgt dat credo een progressieve invulling.
Na de ‘Pieter Omtzigt Functie Elders’-gate klinkt de afgelopen maanden veelvuldig kritiek op de Nederlandse bestuurscultuur. De structuur van het politieke systeem is echter nauwelijks onderwerp van discussie, terwijl ook hier het nodige op valt af te dingen
Wie wil weten waarom wonen een steeds groter deel van ons inkomen opslokt, en waarom de intrede van de vrije markt op het gebied van wonen de belangrijkste oorzaak van ongelijkheid en de groeiende tweedeling vormt, moet beslist Hoe ik toch huisjesmelker werd lezen.
De vertaling van het veelgeprezen boek The Deficit Myth van Stephanie Kelton kon niet op een beter moment verschijnen. Door de pandemie is in plaats van bezuinigen ‘zich een weg uit de crisis investeren’ het nieuwe adagium geworden. Een theorie die dit adagium ondersteunt, is meer dan welkom.
In de strijd tegen ongelijkheid kunnen gemeenten het beste streven naar relatief homogene buurtjes in gemengde wijken. Daardoor komen mensen van verschillende achtergronden elkaar tegen bij de supermarkt en hebben ze nog wel buren in wie ze zich herkennen. Een grote misvatting is dat iedereen gemengd zou willen en moeten wonen om een einde te maken aan ongelijkheid, zegt Wouter van Gent, sociaal geograaf aan de Universiteit van Amsterdam.
Als student moest ze kiezen: stage lopen bij de destijds grote Wiardi Beckman Stichting of bij het kleinere wetenschappelijk bureau van GroenLinks. Ze koos voor haar idealen en GroenLinks.