Politieke overtuigingskracht staat en valt met een goed eigen verhaal. Het concept van resilience zou de basis kunnen zijn voor een groen frame.
De ster van Timothy Morton is rijzende: onlangs noemde The Guardian hem ‘de filosoof-profeet van het Antropoceen’. Ook in Nederland wordt zijn werk opgepikt: de huidige Denker des Vaderlands René ten Bos verwijst regelmatig naar hem en dit jaar verschenen Nederlandse vertalingen van Dark Ecology(Duistere ecologie, 2016) en zijn nieuwste boek Being Ecological (Ecologisch wezen, 2018).
Wat is de onderscheidende politieke filosofie van groene partijen? En wat betekent dit voor concrete beleidsterreinen? Dat zijn de kernvragen die de Belgische groene politicus en denker Dirk Holemans met een team auteurs beantwoordt in Het Ecologisch Kompas. Daarmee biedt deze bundel een inspirerende koerswijzer voor de dagelijkse politieke praktijk van GroenLinksers.
In tegenstelling tot veel hedendaagse denkers pleit de Franse filosoof Virginie Maris niet voor minder, maar méér grenzen tussen cultuur en natuur. Die grenzen dienen om het ‘radicale anders-zijn’ van al het niet-menselijke dat rondom ons leeft aan te duiden en te beschermen.
Marcel Wissenburg, hoogleraar Politieke Theorie aan de Radboud Universiteit Nijmegen, pleit voor denken over de samenleving als een 'body ecologic': een politieke gemeenschap die niet alleen mensen, maar ook de natuur omvat.
Het is alweer ruim een decennium geleden dat politiek denker Jos de Beus sprak over de 'leegte van links' (de Volkskrant 18 juli 2003). De zoektocht naar een nieuw verhaal is sindsdien niet opgehouden. Desondanks is de leegte nog altijd niet overwonnen: in de zomer van 2015 stelde sociologe Saskia Sassen in de Helling dat links een nieuwe taal nodig heeft die de huidige werkelijkheid adequaat beschrijft en duidt.
Het vergroenen van onze economie en samenleving vraagt om een radicale herziening van wat het begrip 'vooruitgang' betekent. Tot op heden is deze term synoniem aan economische groei. Als we het woord 'vooruitgang' van een nieuwe betekenis willen voorzien, vereist dit een verandering van onze houding ten opzichte van technologie, maar ook een wijziging van onze sociale verhoudingen en onze visie op de natuur.
Op aarde is geen plek nog onaangetast door de mens. Viertiende van het landoppervlak is inmiddels landbouwgrond geworden en driekwart van het zoetwater is door de mens onder controle gebracht. Het klimaat verandert in rap tempo, en natuurgebieden bestaan nog slechts bij gratie van de menselijke beslisser. We kunnen dan ook gevoeglijk spreken van het Antropoceen, het Tijdperk van de Mens.
Marius de Geus mengt zich in het debat over de koers van de partij: 'Een kerntaak van groene partijen in het algemeen is dat zij creatieve, aansprekende en opbouwende ideeën dienen te formuleren om de moderne ecologische problemen onder controle te krijgen'.
Ontwikkelde landen hebben een ecologische schuld aan ontwikkelende landen. Oneindige groei is een illusie. Steden moeten duurzamer en zuiniger worden. Is de paus groen?