Politieke overtuigingskracht staat en valt met een goed eigen verhaal. Het concept van resilience zou de basis kunnen zijn voor een groen frame.
Het vergroenen van onze economie en samenleving vraagt om een radicale herziening van wat het begrip 'vooruitgang' betekent. Tot op heden is deze term synoniem aan economische groei. Als we het woord 'vooruitgang' van een nieuwe betekenis willen voorzien, vereist dit een verandering van onze houding ten opzichte van technologie, maar ook een wijziging van onze sociale verhoudingen en onze visie op de natuur.
Op aarde is geen plek nog onaangetast door de mens. Viertiende van het landoppervlak is inmiddels landbouwgrond geworden en driekwart van het zoetwater is door de mens onder controle gebracht. Het klimaat verandert in rap tempo, en natuurgebieden bestaan nog slechts bij gratie van de menselijke beslisser. We kunnen dan ook gevoeglijk spreken van het Antropoceen, het Tijdperk van de Mens.
Ontwikkelde landen hebben een ecologische schuld aan ontwikkelende landen. Oneindige groei is een illusie. Steden moeten duurzamer en zuiniger worden. Is de paus groen?
Groene partijpolitiek heeft een relatief korte geschiedenis. De meeste groenen zien zich bovendien bij uitstek als voorvechters van de toekomst en houden zich niet zo bezig met ‘historische ballast’. Toch levert het relatieve gebrek aan een eigen geschiedenis problemen op. Waar staat de groene politiek voor? Wat is het eigenlijk? Wat zijn typische groene waarden? Mocht groene politiek werkelijk de politiek van de toekomst zijn, en een 'eigen' politiek zijn, dan mag juist het historische perspectief flink wat uitgediept worden. In deze serie columns een poging daartoe.
Marius de Geus mengt zich in het debat over de koers van de partij: 'Een kerntaak van groene partijen in het algemeen is dat zij creatieve, aansprekende en opbouwende ideeën dienen te formuleren om de moderne ecologische problemen onder controle te krijgen'.
Het Antropoceen vraagt om een groene tegenbeweging die er naar streeft mensen weer controle te geven over hun leefomgeving. GroenLinks kan hier een unieke vertaling aan geven als zij zich laat inspireren door het ecologisme, stelt Jasper Blom, politiek-econoom aan de Universiteit van Amsterdam en oud-directeur van Bureau de Helling.
In Vrijheid & Zekerheid – Naar een sociaal-ecologische samenleving wijst Dirk Holemans ons de weg naar een veerkrachtige samenleving van autonome burgers. Het boek is geen blauwdruk, maar een open verhaal over een pluralistische samenleving waarin wij, de burgers, zelf vorm gaan geven aan het goede leven.
Volgens Patrick Curry is een ecologische ethiek dringend nodig, omdat de aarde in rap tempo wordt uitgeput door de mens. De enige manier om dit te kunnen stoppen is de aarde te waarderen om haar eigen waarde en niet om de waarde die zij voor de mens heeft.
In zijn bespreking van de transitiebeweging plakt Dick Pels ouderwetse en negatieve etiketten op. Wat hij als zwakheden beschouwt, zijn juist bronnen van kracht van een nieuwe prepolitieke beweging in tijden van sociaal-ecologische crisis.