Volgens Sabine Scharwachter biedt het ecosocialisme een passender antwoord op de grootste uitdagingen van onze tijd dan de groene sociaaldemocratie.
Wouter Ubbink pleit voor het ecosocialisme als ideologisch fundament voor de samenwerking tussen GroenLinks en PvdA.
In ‘De brandende aarde’ beschrijft Sunil Amrith hoe de afgelopen duizend jaar menselijke samenlevingen de niet-menselijke wereld grondig hebben hervormd. Hij toont tegelijkertijd hoe het milieu de menselijke geschiedenis in deze periode heeft beïnvloed. Het boek maakt de noodzaak van systeemverandering tastbaar.
Een basisinkomen voor iedereen’, ‘Europa ja, maar wel anders’ en ‘Welvaart zonder welzijn wordt uitvaart’. Het lijken verkiezingsleuzen voor actuele Tweede Kamerverkiezingen maar het zijn standpunten die al werden uitgedragen door de Politieke Partij Radikalen (PPR), één van de partijen die in 1990 opging in GroenLinks. Op 3 november verschijnt een boek over de geschiedenis van de PPR. Wij mochten een voorpublicatie plaatsen.
De samenvoeging van de PvdA- en GroenLinks-fracties in de Eerste Kamer is een belangrijke stap naar meer linkse samenwerking. Levert dat een broodnodig machtsblok op, of ligt het gevaar van een grijze middenpartij op de loer? Dick Pels en Jasper Blom, twee voormalige directeuren van Wetenschappelijk Bureau GroenLinks, worden het niet eens.
Om het leven op onze planeet te behouden is een fundamentele hervorming van onze economie onvermijdelijk. Dit kan alleen als we het vertrouwen in de overheid herstellen. Een sterke overheid die met zelfvertrouwen samenwerkt met haar burgers, is noodzakelijk als we het kapitalisme nog willen keren.
Zijn de geschiedenis en idealen van PvdA en GroenLinks onverenigbaar? De PvdA heeft een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van de groene politiek in Nederland.
We moeten naar een wereldwijd politiek en economisch systeem waarin zorg en solidariteit centraal staan. Dat betogen Dirk Holemans, Philsan Osman en Marie-Monique Franssen in hun essay Voor wie willen we zorgen? Ecofeminisme als inspiratiebron.
In tegenstelling tot veel hedendaagse denkers pleit de Franse filosoof Virginie Maris niet voor minder, maar méér grenzen tussen cultuur en natuur. Die grenzen dienen om het ‘radicale anders-zijn’ van al het niet-menselijke dat rondom ons leeft aan te duiden en te beschermen.
Wat is de onderscheidende politieke filosofie van groene partijen? En wat betekent dit voor concrete beleidsterreinen? Dat zijn de kernvragen die de Belgische groene politicus en denker Dirk Holemans met een team auteurs beantwoordt in Het Ecologisch Kompas. Daarmee biedt deze bundel een inspirerende koerswijzer voor de dagelijkse politieke praktijk van GroenLinksers.