Het probleem: naar schatting 14.000 tot 15.000 Arnhemse huishoudens hebben te maken met een vorm van energie-armoede.
De meeste politieke partijen in Nederland pleiten inmiddels voor een grondstoffentransitie. Dat is goed nieuws. Het risico bestaat alleen dat de kosten van die transitie vooral gedragen zullen worden door grondstofproducerende ontwikkelingslanden. Juist groene en progressieve partijen dienen aandacht te vragen voor de mogelijke verliezers en aan te sturen op een eerlijke transitie.
We moeten de snelle groei van dataopslag en dataverkeer niet langer als een gegeven beschouwen, want digitale data verbruiken energie en grondstoffen. De meest duurzame data zijn de data die we uitsparen.
Shivant Jhagroe promoveerde in 2016 aan de Erasmus Universiteit op een onderzoek naar de transitiepolitiek van duurzame verstedelijking. Momenteel is hij post-doc onderzoeker aan de Technische Universiteit Eindhoven. Jhagroe publiceert onder meer over duurzaamheid als politieke kwestie en komt in verzet tegen het gebrek aan kritische reflectie op cultuur in het groene debat. Hoe kunnen we anders betekenis geven aan ogenschijnlijk ‘technische’ onderwerpen als verduurzaming en energietransitie?
De Bilt is de eerste Nederlandse gemeente met een lokaal energieakkoord. Andere gemeenten zullen waarschijnlijk snel volgen, want de druk op gemeenten om de energietransitie waar te maken wordt steeds groter. De Helling vroeg Anne Brommersma, milieuwethouder namens GroenLinks in De Bilt, hoe dit energieakkoord tot stand is gekomen en wat de volgende uitdagingen zijn.
Tijdens mijn zomervakantie las ik het boek Pluche van Femke Halsema. Het boek beschrijft niet alleen haar groei naar het partijleiderschap, maar ook hoe ze probeerde GroenLinks op een moderne leest te schoeien. Minder betutteling en geitenwollensokken, meer progressiviteit. Ook Jesse Klaver wil van GroenLinks een moderne partij maken, een ‘brede volkspartij’, voor alle Nederlanders ‘die het nieuwe idealisme een kans willen geven’. Maar spelen oude reflexen GroenLinks niet teveel parten?
De keuzes die we maken bij de energietransitie hebben gevolgen voor mensen elders in de wereld, voor toekomstige generaties en voor de positie van Europa in de geopolitiek. Dat wordt duidelijk als we ons afvragen waar de metalen voor onze windturbines, zonnepanelen en elektrische voertuigen vandaan komen.
Slimme stroomnetten kunnen de overgang naar een groene energievoorziening versnellen. Maar ze zijn niet vanzelf eerlijk, transparant en privacyvriendelijk. Hoe verankeren we deze publieke waarden in het ontwerp van smart grids?
Waterstof is een onmisbare bouwsteen voor een klimaatneutrale economie. Het vormt een alternatief voor fossiele brand- en grondstoffen zoals kolen, olie en aardgas. Het vergroenen van de industrie kan niet zonder waterstof, en ook voor de scheepvaart en intercontinentale luchtvaart biedt waterstof een groen perspectief. Waterstof staat dan ook vol in de belangstelling. Het kabinet wil maar liefst tien miljard euro investeren in een Nederlandse waterstofeconomie. Helaas is het geen vaststaand gegeven dat Nederland zo snel mogelijk overstapt op waterstof die echt groen en duurzaam is. Wat is daarvoor nodig?
Een zonneweide op het voormalige landbouwgebied Lanakerveld in Maastricht was nodig om de duurzaamheidsambities van de stad – klimaatneutraal in 2030 – te halen. Maar boeren en buurtbewoners zaten daar bepaald niet op te wachten, vertelt verantwoordelijk wethouder Gert-Jan Krabbendam.