Om nazaten van tot slaaf gemaakten te kunnen vertellen waar hun voorouders vandaan komen, is grootschalig wetenschappelijk onderzoek naar genetische variatie binnen Afrika nodig. Geneticus Arwin Ralf popelt om dit onderzoek uit te voeren.
Activist en documentairemaker Astra Taylor zette met haar organisatie Debt Collective schuldverlichting op de politieke agenda. Aan Koen Bruning legt ze uit hoe ze een volksbeweging opzette waarin mensen met allerlei identiteiten zich vertegenwoordigd zagen.
“Ken je zelf, word jezelf, verlies jezelf”, zo vat de Vlaamse hoogleraar psychologie in Gent en praktiserend psychoanalyticus Paul Verhaeghe de geschiedenis van het denken over het individu samen.
In 1923 verscheen 'Ich und Du' van Martin Buber. We moeten dus nog even wachten op het honderdjarig jubileum van dit korte filosofische meesterwerk. Toch is het van belang nu al deze tekst ter harte te nemen. Juist door de ‘bubbelficatie’ van de samenleving – het proces waarbij ieder zich terugtrekt in de bubbel van het eigen gelijk – biedt het dialogische denken van Buber de kans om radicaal anders met elkaar om te gaan én kritisch te kijken naar de door kapitalisme en digitalisering voortgedreven wereld.
Het persoonlijke is politiek. We kennen de slogan, maar in hoeverre raakt beleid nu écht aan onze identiteit? Daarover praten we met Amma Asante, voorzitter van de Landelijke Cliëntenraad, en Faiza Oulahsen, hoofd Klimaat en Energie bij Greenpeace Nederland.
Nederland bevindt zich in een ‘perfecte storm’ van spanningen: nationale identiteit, globalisering, individualisering en nieuwe politieke oriëntaties zetten Nederlanders tegenover elkaar. In De verdeelde Nederlanden beschrijft Sjoerd Beugelsdijk hoe deze vier elementen de cultuurstrijd in Nederland aanwakkeren en het land polariseren. Daarbij vormen de Verenigde Staten het nachtmerriescenario.
Tijdens Dodenherdenking een week geleden sprak spoken word kunstenares Amara van der Elst de volgende woorden: Wanneer twee verhaallijnen door mijn bloed stromen / Waar Indo en Nederlander in één lichaam samenkomen / Wie is dan de sterkste vechter in de kooi? / Ik leerde half en half maken heel mooi
De groei van partijen als DENK, Nida en Bij1 hangt samen met het falen van traditionele partijen om daadwerkelijk inclusief te zijn. Om meer kiezers met een migratieachtergrond aan te trekken, moeten partijen als GroenLinks meer gehoor geven aan de ervaringen en wensen van deze groepen én de eigen politieke cultuur veranderen.
Veel progressieve Nederlanders met goede bedoelingen ten aanzien van diversiteit slagen er toch niet in hun leef- en werkomgeving diverser te maken. Dit komt door de fixatie op het anders-zijn en de vermeende achterstand van mensen met een migratieachtergrond. Hierdoor vallen deze groepen altijd buiten de boot, zelfs wanneer ze hun best doen om erbij te horen.
Bij het streven van GroenLinks naar een meer inclusieve, sociale en duurzame samenleving past het de partij de oorspronkelijke betekenis van emancipatie van achtergestelde groepen te omarmen en zich verre te houden van identiteitspolitiek. Waar emancipatie streeft naar maatschappelijke verandering en gelijkwaardige opname van de groep in de samenleving, zet identiteitspolitiek zich nadrukkelijk af tegen anderen. Identiteit is in deze zin niets anders dan stagnerende emancipatie.