Hoe organiseren we een duurzaam voedselsysteem dat de hele wereld kan voeden? Met een groeiende wereldbevolking, klimaatverandering en een toenemende schaarste van grond en grondstoffen, moeten belangrijke keuzes worden gemaakt. Welke stappen kan of moet de politiek zetten? Deze vragen stonden centraal in de jaarlijkse conferentie van Bureau de Helling met de Eerste Kamerfractie van GroenLinks, op 4 november 2016.
Wat heeft de landbouwlobby te zeggen over de lucht die je inademt? Meer dan je denkt. Het debat over luchtkwaliteit in Europa blijkt een knokpartij waarin de agrarische sector emissienormen voor boerenbedrijven gevloerd heeft. Met ernstige gevolgen voor onze gezondheid.
Ik heb het geluk gehad dat ik op mijn basisschool elke vrijdagmiddag les kreeg over de natuur in de moestuin van de school. Ik herinner me goed dat ik, samen met een klasgenootje, een veel te grote kruiwagen tuinafval op de berg compost moest gooien. De meester zei tegen mij dat de natuur van dat afval vruchtbare aarde maakte. Het moestuintje van mijn school bleef hierdoor vruchtbaar. Maar werkt dit ook op grotere schaal?
Onder die titel nam DWARS vorig najaar een nieuwe landbouwvisie op haar congres aan. Dit jaar het nieuwe Europees Gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) van kracht gegaan voor een periode van zeven jaar. Hoe zien wij de landbouw in een groene economie? Wat hebben Nederlandse agrariërs nodig om duurzaam te kunnen boeren?
Donderdag is het 22 mei en zullen Europese burgers hun stem laten horen. In plaats van de simplistische discussie voor meer of minder Europa is het goed te zoeken naar kritische geluiden die wel internationaal durven samen te werken voor een beter Europa en een betere wereld. Het verzet tegen het Europees-Amerikaanse handelsverdrag ‘TTIP’ is hier een lichtend voorbeeld van. Met het Alternative Trade Mandate krijgen mens en milieu weer een kans.
De voedselrevolutie is een culturele en sociale revolutie, aldus de redactie van het Green European Journal.
In het voedselnummer van tijdschrift De Helling staat een cartoon van Anne Stalinski over tomaten. Daarin zie je ver reizende, veel CO2 uitstotende tomaten, en als het goede alternatief de tomaten van de farm in de buurt. Van deze voorstelling klopt bar weinig, zowel descriptief als prescriptief, en wel het allerminst voor de Europese tomaat.
Naar verwachting telt de wereldbevolking in 2050 negen miljard mensen. De voedselproductie zal sterk moeten stijgen, zeker als men zoveel vlees blijft consumeren. Er is dus nog een verbeteringsslag van de landbouw nodig. De beste methode om voedselzekerheid te verkrijgen is zorgen voor kostendekkende prijzen.
Op welke vragen stuit je als je eerlijk en gezond wilt eten? Filosofe Renée Verberne ging op zoek en ontdekte steeds meer dilemma's: gaat dier- en milieuvriendelijk wel altijd samen? Maakt precisielandbouw intensieve landbouw duurzaam? Gaat het om algemene principes of is elke situatie anders? En hoe zit het met mensenrechten? Wie antwoorden wil, moet eerst (politieke) keuzes maken.
Bas Eickhout vertegenwoordigt GroenLinks in de landbouwcommissie van het Europees Parlement. Hij licht het huidige beleid toe, schetst een alternatief en onderzoekt de politieke omstandigheden die in staan tussen droom en daad. “We hebben geen geromantiseerd beeld van hoe landbouw moet zijn. We willen een modern landbouwbeleid voeren, maar niet de platgeslagen technische route van Wageningen.” Deel 1 van het verslag van Bas’ lezing.