Het anderhalvegraaddoel uit het Parijsakkoord dood? Niet helemaal. Maar een belangrijkere vraag is: wat gebeurt er als we die grens overschrijden?
Taal vormt het fundament van onze manier van denken, communiceren en begrijpen. Toch is het vermogen van taal om de werkelijkheid te beschrijven beperkt. Hoe kunnen we weer ruimte maken voor zintuiglijke waarneming en intuïtie?
In ‘De brandende aarde’ beschrijft Sunil Amrith hoe de afgelopen duizend jaar menselijke samenlevingen de niet-menselijke wereld grondig hebben hervormd. Hij toont tegelijkertijd hoe het milieu de menselijke geschiedenis in deze periode heeft beïnvloed. Het boek maakt de noodzaak van systeemverandering tastbaar.
Hoewel de gemiddelde Nederlander je glazig zal aankijken als je erover begint, vormt het de sleutel tot de aanpak van de grootste crises van deze tijd: grondpolitiek.
Klimaateconomen komen vaak met geruststellende conclusies: de opwarming van de aarde zal maar een klein effect hebben op onze welvaart. Maar wie goed kijkt, ziet dat hun onderzoek is gebaseerd op achterhaalde data, partijdigheid en absurde veronderstellingen. Hoogst gevaarlijk, betoogt Matthias Van der Heyden.
Hoe gaan we om met de machteloosheid die we voelen wanneer we de omvang van de klimaatcrisis proberen te vatten? Verdriet, hoop en verzet vormen de kern van het antwoord dat we als goede voorouders te geven hebben aan onze kinderen en kleinkinderen in deze crisistijd. Het is niet te laat. Het doet ertoe.
In Ierland schreef een burgerberaad een hele lijst beleidsaanbevelingen over biodiversiteit. Die schieten niet zozeer op vervuilers, maar op een nalatige overheid, die niet streng controleert vervuiling en overtredingen van de wet.
Om een wereld te creëren waarin de sociale ondergrenzen en het ecologisch plafond niet worden overschreden, is het van belang dat we anders over onszelf gaan denken. In de donut is de mens een sociaalecologisch wezen. Politici en beleidsmakers dienen dit mensbeeld daarom centraal te stellen.
De tegendraadse Britse econoom Kate Raworth werd in 2017 wereldberoemd. Met het krachtige beeld van de donut schetste zij de weg naar een economie die welzijn voor iedereen biedt binnen ecologische grenzen. Dit voorjaar hield zij voor Wetenschappelijk Bureau GroenLinks de tweede Gaialezing. Na afloop sprak ik haar over de toepassing van de donut in de praktijk, de ontgroeibeweging en de weerstand tegen transities.
Met het natuurherstel in riviergebieden is gebleken dat het principe van rewilding een goedkope oplossing kan zijn bij grote maatschappelijke problemen. Maar hoe krijg je burgers, bestuurders en drinkwaterbedrijven mee in dat meebewegen met de natuur?