Het Nederlandse water, ooit een bron van trots, is nu zwaar vervuild met meststoffen, pesticiden, microplastics, medicijnresten en PFAS. Hoe krijgen we weer schoon en gezond water?
Het lijkt vaak alsof natuur en landbouw lijnrecht tegenover elkaar staan in de strijd om water. Deze tegenstelling is een doodlopende weg.
Voldoende schoon water is niet langer vanzelfsprekend in Nederland. Daarom moeten we het gebruik van water durven normeren en beprijzen.
Een drastisch andere omgang met het watersysteem is noodzakelijk. In de praktijk wordt die andere koers door de verschillende overheden nog geenszins ingezet.
Nederland kan niet op de oude voet doorgaan met de verdediging tegen zee- en rivierwater, stelt Maarten Kleinhans, hoogleraar rivieren en delta’s.
Het anderhalvegraaddoel uit het Parijsakkoord dood? Niet helemaal. Maar een belangrijkere vraag is: wat gebeurt er als we die grens overschrijden?
Taal vormt het fundament van onze manier van denken, communiceren en begrijpen. Toch is het vermogen van taal om de werkelijkheid te beschrijven beperkt. Hoe kunnen we weer ruimte maken voor zintuiglijke waarneming en intuïtie?
In ‘De brandende aarde’ beschrijft Sunil Amrith hoe de afgelopen duizend jaar menselijke samenlevingen de niet-menselijke wereld grondig hebben hervormd. Hij toont tegelijkertijd hoe het milieu de menselijke geschiedenis in deze periode heeft beïnvloed. Het boek maakt de noodzaak van systeemverandering tastbaar.
Hoewel de gemiddelde Nederlander je glazig zal aankijken als je erover begint, vormt het de sleutel tot de aanpak van de grootste crises van deze tijd: grondpolitiek.