Om het populisme te bestrijden moet je het begrijpen. Anders bestaat het risico dat je het bestrijdt met middelen die het versterken. Laten we dus peilen waar de sterke en waar de zwakke kanten van het populisme liggen, zodat onze kritiek wat effectiever wordt.
In de Eerste Kamerfractie van GroenLinks-PvdA leest iedere maand iemand een gedicht voor.
De autocraten Poetin en Trump slopen de wereldorde. Hun imperialisme wordt gelegitimeerd door een geopolitiek realisme dat het recht van de sterkste predikt. Kan ‘neo-idealisme’ de democratische krachten weerbaarder maken?
Het beschermen van de democratie tegen autoritaire leiders is een ingewikkelde koorddans.
De links-economische agenda die Keir Starmer in 2020 nog had gepresenteerd, is danig verbleekt. Een reactie op het frame dat Labour altijd te veel geld uitgeeft en de belastingen verhoogt?
De klimaatbeweging moet weg van het ongefundeerd spreken over hoop. Het is tijd voor wanhoop. En daaropvolgend: woede.
Wetenschappelijk Bureau GroenLinks stopt per direct met X. We willen niet meer bijdragen aan een sociaal platform dat steeds ondemocratischer wordt.
In het programma van de Amsterdamse herdenking en viering van 4 en 5 mei van dit jaar was een onderdeel gewijd aan de Indonesische Evy Poetiray. Zij is inmiddels overleden, haar kleinkinderen vertelden op 4 mei over haar verzetsverleden in Nederland en later in Indonesië, tijdens de onafhankelijkheidsoorlog. Dat deden ze in de grote Centrale Markthal, één van de zogeheten Open Huizen van Verzet.
Tijdens zijn toespraak op het gezamenlijke congres van GroenLinks en PvdA, eind april, sprak Frans Timmermans over het gevaar van radicaal-rechts. Hij beloofde: ‘Mensen, onze taak is helder. Wij zullen niets nalaten om te voorkomen dat Wilders in dit land aan de macht komt.’ Wilders zet vervolgens Timmermans, zijn democratische tegenstander, weg als crimineel door aangifte te doen wegens opruiing.