‘Groene industriepolitiek’ is momenteel hot and happening in Den Haag. Tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen werd de term door een flink aantal partijen in de mond genomen. Het rapport Groene industriepolitiek dat we in april van dit jaar publiceerden, werd veelvuldig aangehaald de afgelopen weken, onder meer door premier Rutte die er wel brood in ziet. Is dit een teken van politieke verschuivingen, of is er reden tot extra alertheid?
De overgang naar een groene industrie kent winnaars en verliezers. Het ombouwen of afbouwen van fossiele sectoren heeft ingrijpende gevolgen voor werknemers. GroenLinks en PvdA moeten vooroplopen bij het bieden van perspectief aan mensen wier werk verandert of verdwijnt.
Evert Nieuwenhuis en Suzanne van den Eynden in gesprek met Heleen de Coninck en Marjan Minnesma over de zware industrie.
Een belangrijk onderdeel van de klimaatplannen van het nieuwe kabinet is groene industriepolitiek. Hoe groen wordt die groene industriepolitiek? En welke rol speelt groene waterstof? Te gast zijn Henri Bontenbal (Tweede Kamerlid voor het CDA en één van de architecten van het coalitieakkoord) en Suzanne Kröger (Tweede Kamerlid voor GroenLinks).
De keuzes die we maken bij de energietransitie hebben gevolgen voor mensen elders in de wereld, voor toekomstige generaties en voor de positie van Europa in de geopolitiek. Dat wordt duidelijk als we ons afvragen waar de metalen voor onze windturbines, zonnepanelen en elektrische voertuigen vandaan komen.
Waterstof is een onmisbare bouwsteen voor een klimaatneutrale economie. Het vormt een alternatief voor fossiele brand- en grondstoffen zoals kolen, olie en aardgas. Het vergroenen van de industrie kan niet zonder waterstof, en ook voor de scheepvaart en intercontinentale luchtvaart biedt waterstof een groen perspectief. Waterstof staat dan ook vol in de belangstelling. Het kabinet wil maar liefst tien miljard euro investeren in een Nederlandse waterstofeconomie. Helaas is het geen vaststaand gegeven dat Nederland zo snel mogelijk overstapt op waterstof die echt groen en duurzaam is. Wat is daarvoor nodig?
De linkse intellectuelen Édouard Louis (Franse schrijver, 1992) en Ken Loach (Britse filmregisseur, 1936) gaan in het boekje Dialoog over kunst & politiek in gesprek over maatschappelijke kwesties die hen bindt: klassenverschillen, sociale rechtvaardigheid, activisme en politiek.
De chemische sector, staalbedrijven en raffinaderijen gaan hun productieprocessen volledig herzien om een klimaatneutrale, groene toekomst mogelijk te maken. Deze omslag is hard nodig voor klimaat, natuur en omwonenden. De transitie biedt kansen voor werknemers en de arbeidsmarkt, want de komende jaren komen er veel groene banen bij. Maar er gaan ook banen verdwijnen en veranderen. De groene banen vereisen vaak andere vaardigheden dan de oude. De afgelopen maanden zijn wij in gesprek gegaan met werknemers in de zware industrie, met werkgevers- en werknemersorganisaties, en met de milieubeweging. We wilden van hen weten hoe de omslag succesvol kan worden gemaakt en wat zij de komende jaren hopen te realiseren. De gesprekken vormden inspiratie voor deze roodgroene politieke agenda, waarvoor wij ons gaan inzetten in de nationale en Europese politieke arena.
De afgelopen tijd heeft het Netwerk Klimaat FNV de ontwikkeling van een rood-groene agenda voor bestaanszekerheid en perspectief in de industrie met veel interesse en betrokkenheid gevolgd. Pieter Sellies en Niels Jongerius reageren namens het netwerk op het manifest 'De toekomst van werk in de zware industrie'.
‘Transitie’ (digitaal of groen) en ‘skills’ zijn de nieuwe buzz-woorden. In het manifest ‘De toekomst van werk in de zware industrie’ benadrukken GroenLinks en de PvdA dat dit tot goede banen moet leiden met vaste contracten en een eerlijk loon. Het manifest besteedt te weinig aandacht aan menswaardig werk. Want door de invoering van nieuwe technologieën wordt het werk niet vanzelf interessanter, afwisselender en minder zwaar.