Hoe gaan we om met de machteloosheid die we voelen wanneer we de omvang van de klimaatcrisis proberen te vatten? Verdriet, hoop en verzet vormen de kern van het antwoord dat we als goede voorouders te geven hebben aan onze kinderen en kleinkinderen in deze crisistijd. Het is niet te laat. Het doet ertoe.
Sharon Stellaard legt uit hoe het kan dat ambtenaren en beleidsmakers steeds opnieuw op dezelfde, niet werkende oplossingen komen voor hardnekkige problemen. En hoe dat ertoe heeft geleid dat Nederland koploper is in uithuisplaatsingen.
De eerste duizend dagen van een mensenleven zijn allesbepalend. Dag één begint al bij de bevruchting en de duizendste dag is rondom de tweede verjaardag. Een kind maakt in deze periode een bizarre groei door. Terwijl het begint met een enkele cel die niet met het blote oog te zien is, staat er twee jaar later een lopend, pratend en eigenwijs kind voor je neus.
Al jaren knokt Tweede Kamerlid Lisa Westerveld voor de jeugdhulp. We praten met haar over de oorzaken van de diepe crisis in de jeugdhulp en over de vraag hoe het ideale jeugdzorgstelsel eruitziet.
Een vriendin van mij, Margot, is consultatiebureau-arts in Amsterdam-Oud West. Hordes baby's en peuters trekken iedere dag aan haar spreekkamer voorbij, vergezeld door eigenwijze, vermoeide, strijdlustige of onzekere ouders. 'Wij zijn op het concentratiebureau en vorige week was Sinterklaas bij ons', vertelt Jip van bijna twee. Romy, twee en half jaar oud, is minder bijdehand. Margot krijgt haar niet aan de praat, boekjes, blokjes en knuffelberen ten spijt. 'Ze praat niet', zegt de moeder, 'ze is nog een baby, je praat toch niet tegen een baby?'
De kritiek op de Jeugdwet is fors, maar is deze wel terecht? Wim Gorissen, programmadirecteur Effectiviteit en Vakmanschap bij het Nederlands Jeugdinstituut, vertelt over de huidige staat van ons jeugdzorgstelsel en de uitdagingen waar zowel de gemeenten als het Rijk voor staan.
Olga Abell en Marianne van Teunenbroek van Sardes, advies- en onderzoeksbureau voor onderwijs, kinderopvang, zorg en jeugd, reageerden afgelopen vrijdag in Trouw op het eerder verschenen opinieartikel van Bureau de Helling-medewerker Katinka Eikelenboom over segregatie onder peuters. Volgens hen is de tijd rijp voor de integratie van peuterspeelzaalwerk en de kinderopvang.
Het fenomeen zwarte en witte scholen is bekend, maar segregatie treedt al op onder peuters. Kinderen van migranten en laagopgeleide autochtonen gaan naar de voorschool, kinderen van hoger opgeleide tweeverdieners naar de kinderopvang. Waarom kiezen we er niet voor om onze kinderen samen te laten opgroeien, te laten spelen en zich te laten ontwikkelen?
Of het nu gaat om overgewicht of een schoner milieu, volgens Katinka Eikelenboom moeten we de moralist in onszelf koesteren.
Door de bezuinigingen op de kinderopvang zal de vraag naar opvangplekken afnemen. Dat betekent dat de wachtlijsten zullen slinken en er meer concurrentie zal ontstaan. Minister Kamp van Sociale Zaken juicht die laatste ontwikkeling toe, aangezien de markt dan beter zal gaan werken. Maar dat is nog maar de vraag.