In haar bijdrage stelt Judith Sargentini dat er een dilemma is tussen misdaadbestrijding en privacybescherming. De onderliggende vraag is hoe misdaad kan worden bestreden zonder een alles-controlerende staat te creëren. Aan de orde is vooral de kwaliteit van data-analyse, want de kwantiteit is al geruime tijd succesvol onderwerp van debat. Schadevergoedingen lijken een goede remedie tegen willekeur van surveillance en vervolging.
Komt een versoepeling van het ontslagrecht de dynamiek van de arbeidsmarkt ten goede en helpt het werklozen eerder aan een baan? Of draagt het niets bij aan het overbruggen van de kloof tussen insiders en outsiders op de arbeidsmarkt? Joop Schippers pleit voor een ander beleid.
Socialisme is gericht op behoud van nationale soevereiniteit. Maar de incongruentie tussen politiek en economie kan alleen door een Europese staat worden teruggedraaid. Een verdere politisering en democratisering van Europa is de enige manier om de neoliberale bias van de Europese Unie te bestrijden.
In de jaren '30 van de 20e eeuw investeerde de overheid in de aanleg van het Amsterdamse bos. Dat betekende niet alleen werkgelegenheid, maar ook bomen die CO2 vastlegden en het broeikaseffect beperkten. Dat is het soort investeringen dat we ook nu nodig hebben, aldus Wim Nusselder. Hij reageert op de notitie van Bram van Ojik.
Hoe langer de crisis duurt, hoe groter de druk wordt op het sociale vangnet. De koopkracht daalt, de banen nemen af, de kosten en de zorgen stijgen. Wat is het antwoord hierop van links en in het bijzonder van GroenLinks? Heeft links een geloofwaardig verhaal op het terrein van sociale politiek? Op 28 september verschijnt de nieuwe Helling.
GroenLinks wil het eigen risico in de gezondheidszorg afschaffen. Maar hoe betalen we dan de steeds verder stijgende zorgkosten?
In reply to Katsambekis' article Pels writes: 'Political history of the past century has proven a bloody graveyard for all claims to act as 'true representatives of the people'. Liberal democrats should remain aware of the dangers lurking in the habit of taking democracy literally, as direct 'rule of the people'.'
In zijn boek The End of Over-consumption (2003) analyseert de Nederlandse politiek filosoof Marius de Geus hoe we in een consumptiecultuur zijn beland en hoe we die weer moeten verlaten. Onze redding is een zuinige, maar comfortabele levensstijl die te bereiken is door matiging en zelfdiscipline. Je hoeft in Nederland niet ver te lopen om te zien dat een pleidooi voor herinvoering van onze zuinige calvinistische volksaard behoort tot het genre van science-fiction.
John Kenneth Galbraith was de eerste postmaterialistische econoom. Welke lessen uit een boek dat meer dan vijftig jaar geleden verscheen zijn nog altijd actueel?