Uitgesproken kritiek op het kapitalisme levert nog vaak afwijzende reacties op. Mensen vragen verwonderd of je dan liever in een communistisch land wilt leven, of ze verzuchten dat kapitalisme-kritiek enkel tot utopisch gefilosofeer leidt. Precies die reacties zetten journalist Sjors Roeters ertoe aan om op zoek te gaan naar concrete voorbeelden van een mogelijke post-kapitalistische samenleving. Voor die zoektocht, waarvan hij verslag deed in Vrij Nederland, reisde hij heel Europa af. De lessen verwerkt hij momenteel tot een boek, dat op 11 oktober verschijnt. Wetenschappelijk Bureau GroenLinks ging met Roeters in gesprek over het kapitalisme en de manieren om er voorbij te komen.
Vlees eten zou geen moreel dilemma moeten zijn. Het is een technologisch probleem dat opgelost kan worden. Vlees, vis en zuivel kunnen worden gemaakt met behulp van dierlijke cellen en micro-organismen.
Ontwerpen is politiek veel relevanter dan kunst. Dit is geen boude stelling, maar een inzicht van veel kunstenaars na de Eerste Wereldoorlog. Een eeuw later zijn de professioneel geworden ontwerpers schuchter geworden: ze prefereren een apolitiek engagement. Toch is design onmiskenbaar politiek, betoogt de ontwerper van de Helling.
De geëngageerde kunstenaar is overal te vinden, behalve in zijn ivoren toren. Zo gebruikt Jonas Staal zijn naam als kunstenaar om politieke vragen aan de orde te stellen en stelt Matthijs de Bruijne zich in dienst van sociale bewegingen. Een gesprek over kunst buiten de kunstsector.
“Ik weet wel wat lekker is”, zegt de jonge vrouw stellig, terwijl ze haar mandje leegt op de band. “Kijk jij maar eens hoe goed ik boodschappen kan doen”. Haar begeleider glimlacht. Ze draait zich om naar de meneer achter haar. “En u houdt ook wel van het goede leven zie ik. Wijntje erbij. Maar u bent een echte vleeseter...”