Het neoliberalisme loopt vast in zijn eigen contradicties. Voor zijn linkse critici is het zaak om niet alleen gelijk te hebben, maar het ook te krijgen.
We leven in een wereldeconomie waarin uitputting, uitbuiting en uitsluiting de norm zijn. Twee rapporten van Oxfam duiden deze onrechtvaardigheden.
Om democratie en mensenrechten te beschermen tegen de opmars van autoritaire staten moet Europa zijn positie in het mondiale Zuiden versterken.
Klimaatweerbaarheid betekent dat we ons moeten aanpassen om te kunnen omgaan met steeds extremer weer. De financiering is een taak voor ons allen.
Al is zijn boodschap een kritische, Karim Amghar praat graag en met vuur over de Nederlandse onderwijskloof.
Extreemrechts wakkert angsten over mannelijkheid, ras en identiteit aan. Progressieven moeten de kracht van emotie erkennen en inclusieve tegenverhalen bieden.
Leven in de buurt van intensieve veehouderij is niet gezond. Het RIVM is daar helder over: mensen kunnen ziek worden van zoönosen, ziekten die kunnen overspringen van dier naar mens, zoals Q-koorts en salmonella. Fijnstof en ammoniak kunnen longproblemen veroorzaken. Toch bestaat er op het platteland grote weerstand tegen progressieve partijen die de intensieve veehouderij willen hervormen.
Zelden is er zo’n aangrijpend werk over armoede en de problemen van armoedebestrijding verschenen. Geschreven door iemand bij wie de armoede diep in zijn lijf en ziel is doorgedrongen, maar die nu bij de klasse van de welgestelden hoort.