Het sociale vangnet in Nederland is gescheurd. Een grote groep mensen heeft geen werk, leeft in armoede en wordt gewantrouwd door de overheid. Hoog tijd dus voor een fundamentele hervorming van ons socialezekerheidsstelsel. Maar hoe ziet het ideale vangnet eruit? Hoe garanderen we dat echt iedereen kan meedoen in de samenleving? Daarover praten we met Arjan Vliegenthart, directeur van het NIBUD, en Sandra Bos, onderzoeksleider van de Amsterdamse bijstandsexperimenten.
Cody Hochstenbach schreef een boek over de noodzaak van een nieuwe woonpolitiek. Rutte IV belooft beterschap, met Hugo de Jonge als nieuwe minister van Volkshuisvesting. Maar volgens de auteur is er nog een lange weg te gaan en moet er fors worden geïnvesteerd.
De coronaperiode heeft sociale schade veroorzaakt. Het is tijd om de scherven op te rapen. Zeker waar het gaat om kansenongelijkheid. Aldus Kim Putters, directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau, in de bevlogen toespraak die hij hield op het recente GroenLinks-congres. Putters benoemt drie rookgordijnen die het zicht belemmeren op de echte ongelijkheid in ons land. Hij schetst ook oplossingen.
De linkse intellectuelen Édouard Louis (Franse schrijver, 1992) en Ken Loach (Britse filmregisseur, 1936) gaan in het boekje Dialoog over kunst & politiek in gesprek over maatschappelijke kwesties die hen bindt: klassenverschillen, sociale rechtvaardigheid, activisme en politiek.
De kloof tussen stad en platteland verdiept zich. Terwijl steden als Amsterdam, Utrecht en Eindhoven groeien en bloeien, krimpen regio’s aan de randen van Nederland. Krimp betekent niet alleen minder scholen, minder ziekenhuizen en minder politiebureaus, maar ook meer werkloosheid, meer gezondheidsproblemen en meer energie-armoede. Ondertussen groeien anti-establishment partijen als PVV, Forum voor Democratie en BoerBurgerBeweging.
Waarom is in Nederland De Werkende Man nog altijd belangrijker dan de werkende vrouw? Groene Gast Liesbeth Staats schreef hier een vlammend boek over.
Toen in 1989 de muur viel en het Sovjetrijk ineenstortte, heerste optimisme alom. De hele wereld zou nu liberaal en democratisch worden. Iedereen zou het beter krijgen en autocratische regimes zouden vanzelf imploderen. Geheel conform de titel van een beroemd boek werd het ‘Einde van de geschiedenis’ ingeluid. De tijd tikte weliswaar door, maar liberaal-democratische regimes hadden zowel materieel als ideëel nu definitief hun eeuwigheidswaarde aan de rest van de wereld bewezen.
Het werk van James Baldwin getuigt van het inzicht dat maatschappelijke scheidslijnen uiteindelijk niet wezenlijk zijn voor wat echt telt tussen mensen, namelijk begrip en genegenheid. De samenleving die deze scheidslijnen wel vooropstelt, moet worden bestreden. Een gesprek met kunstenaar Felix de Rooy.
In het politieke debat over wonen ligt de nadruk vaak op oplossingen die we snel en op korte termijn kunnen bieden. Daarbij moeten we ook de lange termijn niet uit het oog verliezen: de politieke keuzes van nu bepalen waar en in wat voor huizen we over dertig jaar wonen. Jongeren zullen de gevolgen van de liberalisering van de woningmarkt en de klimaatcrisis het meest ondervinden. Maar een jong en fris perspectief op die lange termijn ontbreekt.
Medio oktober stelde Maurice van den Bosch, bestuursvoorzitter van het OLVG, een vraag aan zijn LinkedIn-volgers die viraal ging op social media: “Wat vindt en doet u zelf als dit in Nederland zou gebeuren?” Premier Trudeau had net aangekondigd dat Canadese ongevaccineerde ambtenaren vanaf 15 november onbetaald op non-actief worden gezet.