In het politieke debat over wonen ligt de nadruk vaak op oplossingen die we snel en op korte termijn kunnen bieden. Daarbij moeten we ook de lange termijn niet uit het oog verliezen: de politieke keuzes van nu bepalen waar en in wat voor huizen we over dertig jaar wonen. Jongeren zullen de gevolgen van de liberalisering van de woningmarkt en de klimaatcrisis het meest ondervinden. Maar een jong en fris perspectief op die lange termijn ontbreekt.
Medio oktober stelde Maurice van den Bosch, bestuursvoorzitter van het OLVG, een vraag aan zijn LinkedIn-volgers die viraal ging op social media: “Wat vindt en doet u zelf als dit in Nederland zou gebeuren?” Premier Trudeau had net aangekondigd dat Canadese ongevaccineerde ambtenaren vanaf 15 november onbetaald op non-actief worden gezet.
Als alles naar wens en verwachting is gegaan, houdt hij binnenkort zijn maidenspeech in de Tweede Kamer. Daar zal Zihni Özdil ongetwijfeld voor vuurwerk zorgen, want hij is een liefhebber van een pittig debat. Een gesprek over ongelijkheid, discriminatie en vertrouwen in de democratie.
Een halve eeuw na de opstand van 1968 is er een nieuwe consensus ontstaan. De neoconservatieve, nieuw-rechtse agenda van law and order vindt tot in de middenpartijen weerklank. De tijd is rijp voor een revolte. Links-progressieve krachten zijn daarbij aan zet.
In steeds meer gemeenten gaan stemmen op voor een burgerberaad over de energietransitie. Dat geeft inwoners de kans om met betere oplossingen te komen dan politici. Maar beter voor wie? Hoe valt te voorkomen dat de lasten worden afgewenteld op groepen die niet aan tafel zitten?
De vermogensongelijkheid is groot en groeit, zeker in Nederland. De rol van erfenissen hierin blijft onderbelicht. Het is tijd voor een moderne vorm van erfbelasting die oog heeft voor deze ongelijkheid. Hier ligt een schone taak voor de linkse politiek.
Het Antropoceen is een krachtig begrip voor de beschrijving van de grote vraagstukken van deze tijd. De Nederlands-Zweedse atmosfeerchemicus en Nobelprijswinnaar Paul Crutzen, bedenker van de term ‘Antropoceen’, herkende deze kracht zelf ook: ‘De lang in stand gehouden barrières tussen natuur en cultuur brokkelen af. Er is niet langer sprake van Wij tegen de Natuur. In plaats daarvan bepalen wij wat natuur is en wat het zal zijn […].
De Franse econoom Piketty heeft de ongelijkheid weer op de agenda gezet. Wie die ongelijkheid wil interpreteren en de wereld wil veranderen, kan echter beter Marx (her)lezen. Een nieuwe generatie jonge academici doet dit. Ze volgt daarbij niet automatisch de interpretaties die we kennen uit de jaren zeventig, maar zoekt naar eigen aanknopingspunten om de wereld van vandaag te begrijpen.
Waarom ik GroenLinks stem? Vanwege hooggestemde idealen als kansengelijkheid. Dat ideaal komt prachtig tot uiting in het voorstel om er voor te zorgen dat de beste en best betaalde docenten zich inzetten voor de leerlingen die hen het best kunnen gebruiken. Want niemand mag voorbestemd zijn voor armoede en achterstand.
Het klimaatverhaal van GroenLinks moet inclusiever. DWARS, de jongerenorganisatie van GroenLinks, en het Jong Wetenschappelijk Bureau pleiten daarom voor een narratief waarin klimaatrechtvaardigheid voor iedereen centraal staat. Ook doen zij een aantal voorstellen om klimaatrechtvaardigheid in de politieke praktijk te brengen.