Maatoug en Rodenburg hebben een waardevolle aanzet geschreven voor een steviger economisch verhaal. In hun analyse richten zij zich echter teveel op bijzaken. Groene en linkse politiek kan alleen succesvol zijn als we ons richten op de kern: het aan banden leggen van kapitaal.
De huidige paradigmaverschuiving biedt belangrijke kansen aan GroenLinks om zich te profileren met een nieuw verhaal over de economie. Het verhaal van Maatoug en Rodenburg biedt hiervoor een mooie basis maar kan op twee punten nog scherper.
Maatoug en Rodenburg hebben uitstekende economische plannen. Door deze stevig in te bedden in het sociaal-ecologisme biedt GroenLinks een radicaal groen, solidair, en lokaal alternatief voor het mondiale aandeelhouderskapitalisme.
Het creëren van een nieuw (politiek) verhaal begint bij het begrijpen waar bestaande verhalen vandaan komen. Hoe zij gegroeid zijn, wie er aan gewerkt hebben en hoe deze mensen over zaken dachten. Over politiek, economie en de mens.
Nederland bevindt zich in een ‘perfecte storm’ van spanningen: nationale identiteit, globalisering, individualisering en nieuwe politieke oriëntaties zetten Nederlanders tegenover elkaar. In De verdeelde Nederlanden beschrijft Sjoerd Beugelsdijk hoe deze vier elementen de cultuurstrijd in Nederland aanwakkeren en het land polariseren. Daarbij vormen de Verenigde Staten het nachtmerriescenario.
'Hadden we dit maar eerder geweten!' Elke onderhandelaar van een collegeakkoord herkent deze verzuchting. Want hoe blij je na maanden van onderhandelen ook bent met dat vurig bevochten collegeakkoord, als de wittebroodsweken voorbij zal je af en toe tegen elkaar zeggen: 'Dit moeten we de volgende keer toch iets anders doen...' Begrijpelijk, want formeren is een vak apart en niet iedereen heeft er evenveel ervaring mee. Met deze tips vergroot je de kans op een knalgroen en vuurrood collegeakkoord.
In de zeer lezenswaardige zoektocht naar ‘ambtelijk leiderschap’ van topambtenaar Mark Frequin, las ik een grappig miniverhaaltje dat het verschil laat zien tussen leiderschap en management.
Bij de Duitse verkiezingen haalde Bündnis ‘90/Die Grünen 14,8 procent van de stemmen. Dat is de op-één-na beste uitslag van een Groene partij bij een nationale parlementsverkiezing in Europa. Het is bijna het drievoudige van de laatste uitslag van GroenLinks. Er was tevredenheid maar geen grote overwinningsroes. Simon Otjes vergelijkt het speelveld in Duitsland en Nederland en ziet naast verschillen, ook overeenkomsten.
Dat er grote ecologische problemen zijn die een bedreiging vormen voor komende generaties, staat vast. Tegelijk zien we dat democratische systemen niet in staat zijn om deze vraagstukken te adresseren. Democratische politiek richt zich van nature op de korte termijn: hoe houden we de kiezer tevreden voor de komende vier jaar? De kiezer wordt vanwege de vergrijzing bovendien steeds ouder. Het is niet in hun directe eigenbelang om economische offers te maken ten bate van een duurzame toekomst.
Het kapitalisme werkt niet meer. Het werkt niet meer voor gewone mensen en maakt onze aarde kapot. Veel mensen voelden dit al na de financiële crisis van 2008 en de coronacrisis lijkt het definitieve zetje te hebben gegeven. Het aantal boeken met radicale voorstellen groeit enorm snel. Ook in Nederland is het gaan schuiven. Een betoog voor een welzijnseconomie die ons allemaal verrijkt.