Onze landbouw is afhankelijk van eindige grondstoffen. Om de wereld te blijven voeden is het zaak dat boeren zuinig omgaan met deze grondstoffen. Is biologische of gangbare landbouw daarvoor geschikter? Een pleidooi tegen simplificatie.
Fosfaat is van levensbelang voor onze voedselproductie. Onze samenleving is net zo afhankelijk van fosfaat als van water en zuurstof. Het is lang niet zeker dat er voor toekomstige generaties voldoende zal zijn. Hoe sluiten we de fosfaatkringloop?
De FNV organiseert de manifestatie #NLverdientBeter tegen de inkomenscrisis. Het is goed dat de vakbond de werkgevers en de regering aanspoort om meer te doen voor de groeiende groep mensen die de eindjes niet meer aan elkaar kan knopen. Maar waarom zegt de FNV niets over de grootste aanstichter van de gierende inflatie, de Russische president Poetin? Dat is een riskante omissie. De FNV kan wat leren van haar Duitse vrienden.
Als afval een waardevolle grondstof is, waarom verdringen bedrijven zich dan niet aan onze voordeur om onze kapotte elektronica, afgedankte kleding en aardappelschillen in te zamelen? Nieuwe grondstoffen zijn te goedkoop. Dat moet veranderen.
Documentairemaker Morgan Spurlock probeerde een maand lang alleen op fastfood te overleven. Hij deed er verslag van in de documentaire Super Size Me. In het boek Vet, Vetter, Vetst! beschrijft hij de achtergronden van de relatie tussen fastfood en zwaarlijvigheid.
De Argentijnse journalist Martín Capparrós ging op zoek naar de oorzaken en gevolgen van honger. Hij reisde door vele landen en tekende de verhalen van de mensen op die hij tegenkwam.
Wat een contrast: ik herinner me nog dat mijn moeder voor de eerste keer spaghetti op tafel zette; een doorbraak in vergelijking met het gewone menu van aardappelen, groente en een stukje vlees (uiteraard op vrijdag een stukje vis). Vergelijk dat eens met de aandacht die voedsel vandaag de dag krijgt.
Voedsel speelt van oudsher een centrale rol in het leven en is verbonden met culturele waarden en identiteit. Onze tijd van snelle pakjes en zakjes roept de vraag op welke waarden we willen overdragen aan de volgende generatie. Door zelf te koken met kinderen bevechten we deze waarden opnieuw.
Een handjevol supermarkten bepaalt wat we in Nederland eten en dus ook voor een flink deel hoe de voedselvoorziening er uit ziet. Van grond tot mond. Die machtsconcentratie heeft naast een enkel voordeel de nodige nadelen. Wie is er aan zet om dat te veranderen?