'Hadden we dit maar eerder geweten!' Elke onderhandelaar van een collegeakkoord herkent deze verzuchting. Want hoe blij je na maanden van onderhandelen ook bent met dat vurig bevochten collegeakkoord, als de wittebroodsweken voorbij zal je af en toe tegen elkaar zeggen: 'Dit moeten we de volgende keer toch iets anders doen...' Begrijpelijk, want formeren is een vak apart en niet iedereen heeft er evenveel ervaring mee. Met deze tips vergroot je de kans op een knalgroen en vuurrood collegeakkoord.
In de zeer lezenswaardige zoektocht naar ‘ambtelijk leiderschap’ van topambtenaar Mark Frequin, las ik een grappig miniverhaaltje dat het verschil laat zien tussen leiderschap en management.
Of we dat nu willen of niet: ‘smart’ technologie is een belangrijk onderdeel geworden van ons leven. Nu de programma’s voor de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 worden opgesteld, is het daarom van belang dat gemeentes een visie en beleid op technologie ontwikkelen. Hoe verbinden we technologie met goed bestuur, met democratie, met participatie? GroenLinks Utrecht doet een voorzet. Rico Brouwer, de nummer drie van de Piratenpartij, reageert.
In het hele land stappen iedere bestuursperiode weer raadsleden, fractievoorzitters, wethouders en burgemeesters op die achteraf spreken van een ‘verziekte’ sfeer of zelf onder vuur liggen vanwege verstoorde verhoudingen in het gemeentebestuur. Nu zijn conflicten, vertrouwensbreuken en ruwe gewoonten niets nieuws in de lokale politiek. Problematisch is het als deze een negatieve bestuurscultuur
De situatie op de woningmarkt wordt steeds nijpender: het woningtekort loopt snel op, kopen wordt moeilijker, de segregatie in wijken neemt snel toe. En de overheid reageert met een laissez-faire beleid, stelt prof. dr. Peter Boelhouwer, hoogleraar Housing systems aan de TU Delft. Zijn hoop is gevestigd op lokaal beleid.
Hoe organiseer je als gemeente inspraak van burgers zonder je grip op het lokale initiatief te verliezen? Veel gemeenten worstelen met deze vraag. Het systeem van dorpsraden zorgt momenteel voor hoofdbrekens in het Brabantse Eersel.
Deze zomer publiceerde Wetenschappelijk Bureau GroenLinks een reflectie en analyse van de Tweede Kamerverkiezingen van maart 2021. Het evaluatierapport 'Een idealistische bestuurspartij' tracht antwoorden te formuleren op de vraag waarom GroenLinks zes van de veertien zetels heeft verloren. Daarbij worden flink wat kritische noten gekraakt.
De formerende partijen - VVD, CDA, CU en D66 - hebben de twijfelachtige eer om het record van de langste formatie ooit op hun naam te kunnen zetten. Ondanks de vele urgente dossiers worden debatten in de Tweede Kamer en knelpunten in de maatschappij vooruit geschoven tot… Tsja, wanneer eigenlijk? Ondertussen groeit de maatschappelijke onvrede over het oude-wijn-in-oude-zakken-fenomeen dat we hier te zien krijgen.
Op 21 november jongstleden organiseerden Bureau de Helling en de Eerste Kamerfractie van GroenLinks de conferentie ‘Radicale democratisering’. In een tijdperk van toenemende burgerinitiatieven, transparantie en nieuwe technologie rijst de vraag op wat de rol is van de politiek ten opzichte van het semi-publieke domein.
Hoe zorgen we ervoor dat scholen, ziekenhuizen en woningcorporaties hun publieke taak goed vervullen? En wat kunnen bestaande instituties – die zelf vaak ontstonden als burgerinitiatief – leren van al die nieuwe burgerinitiatieven?
De waarschijnlijk grootste stelselwijziging sinds de Tweede Wereldoorlog voltrekt zich in relatieve stilte: de invoering van de Omgevingswet. Wetgeving over milieu, natuur, water, bodem en geluid gaat op de schop en moet nu worden vertaald in de gemeentelijke en provinciale omgevingsplannen en - visies. Waar de handen van de ene GroenLinks-politicus jeuken om te beginnen, vreest de ander voor de uitvoering en uitholling van onze de kwetsbare groene ruimte. Wat zijn hun argumenten? En wat zijn de aandachtspunten voor GroenLinks volgend jaar bij de lokale coalitieonderhandelingen?