Zondagavond televisieavond. De mobilisatie van 1939 in Andere Tijden. Het verhaal van de ontroerend onschuldige hoop op een goede afloop vertelt zichzelf door raak gekozen dagboek- en brieffragmenten en archiefbeelden. We zien hoe Hollandse jongens en mannen zich klaarmaken voor de oorlog. Zijn er tegenwoordig high tech simulaties voor, in Andere Tijden zien we hoe jongens en mannen oefenen met afweergeschut door te mikken op wat eruit ziet als een gefiguurzaagd vliegtuigje op een lange houten stok.
De voortdurend stijgende huizenprijzen zijn in de eerste plaats een politieke kwestie. De steeds hogere huizenprijzen zetten de toegankelijkheid van de woningmarkt onder druk en vergroten ongelijkheid, waarvan een aantal partijen disproportioneel profiteert. Vooral banken varen hier wel bij.
Mariana Mazzucato pleit in 'De waarde van alles' voor een economie die gebaseerd is op het creëren van welvaart en van publieke waarde. Die opdracht geeft ze de politiek en de samenleving in haar boek mee. Het is daarmee niet alleen een boek over economie, het is bovenal een oproep tot verandering.
Banken weten via onze betaalgegevens heel veel van ons. Maar wat mogen of moeten ze met die kennis? Hoe ver reikt hun zorgplicht? Mogen ze geld verdienen aan hun kennis over onze meest intieme transacties? Onvermijdelijke vragen die dringend bediscussieerd moeten worden.
Hoe maken we de eurozone op een ‘groene’ manier crisisbestendig? Hoe ziet een ‘groen’ Europees begrotingsbeleid eruit? De Helling legde deze vragen voor aan parlementariër Franziska Brantner van de Duitse oppositiepartij Bündnis 90/Die Grünen en de Franse voormalig Europarlementariër Alain Lipietz.
Met steeds meer alarmerende onderzoeken over de afname van het aantal insecten en natuurgebieden, oftewel de biodiversiteit, wordt de roep om ingrijpen en herstel groter. De nieuw gekozen Provinciale Staten kunnen hierbij een belangrijke rol spelen. De kunst wordt om andere (politieke) partijen bewust te maken van de omvang van het verlies van biodiversiteit.
Het huidige systeem van banken die geld scheppen, is contraproductief voor de enorme klimaatuitdagingen waar Nederland voor staat. Een fundamentele verandering van dit systeem is dan ook hard nodig: niet banken, maar de overheid moet geld gaan scheppen en beheren. Een dergelijk geldstelsel is rechtvaardiger, economisch stabieler en dus duurzamer.
De voorstanders van een onvoorwaardelijk basisinkomen roeren zich flink in de media en ook binnen GroenLinks. Als GroenLinks-econoom wil ik betogen dat het veel effectiever en rechtvaardiger is om inkomensondersteuning alleen aan behoeftige groepen te geven. Daarom bepleit ik geen onvoorwaardelijk maar een voorwaardelijk basisinkomen, waarmee voor iedereen een bestaansminimum wordt gegarandeerd.
De publieke sector staat volop in de politieke belangstelling. De waardering is te laag, de bureaucratie verstikkend en de beloning moet omhoog. Links maakt zich hard voor forse investeringen in de publieke sector, terwijl de coalitie vindt dat er nu wel genoeg geld naar de verpleger, politieagent en onderwijzer is gegaan. Wie heeft gelijk?
Wist u dat banken als ING, Rabobank en ABN AMRO het grootste deel van ons geld scheppen? Gefeliciteerd, dan behoort u tot de 12% van de mensen die hiervan op de hoogte is. De kans is statistisch gezien echter groter dat dit feit nieuw voor u is – op een enkeling na gold dit in ieder geval voor de redactie van de Helling.