Het kapitalisme werkt niet meer. Het werkt niet meer voor gewone mensen en maakt onze aarde kapot. Veel mensen voelden dit al na de financiële crisis van 2008 en de coronacrisis lijkt het definitieve zetje te hebben gegeven. Het aantal boeken met radicale voorstellen groeit enorm snel. Ook in Nederland is het gaan schuiven. Een betoog voor een welzijnseconomie die ons allemaal verrijkt.
In plaats van een evenwichtig macro-economisch beleid voert de regering, geobsedeerd door het financieringstekort, een louter financieel-economische politiek waardoor ze niet alleen eenzijdig op één onderwerp focust maar ook de macro-economische doorwerkingen veronachtzaamt. De economie zakt nu verder in, waardoor de schuldensanering nog moeizamer wordt. Het paard is achter de wagen gespannen.
In het Financieel Dagblad van 16 februari 2012 breken Raymond Gradus en Roel Beetsma een lans voor een 'beheerste loonontwikkeling'. Heeft loonmatiging ons in het verleden inderdaad géén windeieren gelegd?
Het is een tamelijk uitzonderlijk verschijnsel: een economische theorie die de gemoederen in beweging brengt. Kranten schrijven erover, columnisten vliegen elkaar in de haren. Ik heb het over de Modern Monetary Theory, kortweg MMT.
Het eerste jaar Rutte-Asscher illustreert de Europese inbedding van het Nederlandse politieke spel. Doordat het kabinet star vasthoudt aan de Europese begrotingsregels, is te veel politieke macht bij de Europese Commissie komen te liggen. Het kabinet - met minderheid in de Eerste Kamer - perkt zo de politieke ruimte voor potentiële partners handig in. Het is echter de vraag of dit een houdbare strategie is in het zicht van Europese verkiezingen.
Het kapitalisme moet hervormd worden – dat is de boodschap die de Italiaans-Amerikaanse econoom Mariana Mazzucato in al haar werken uitdraagt. Maar hoe doen we dat? En wat moet ervoor in de plaats komen? Op die vragen geeft Mazzucato een antwoord in haar nieuwste boek 'Moonshot. Grootse missies voor de hervorming van het kapitalisme', dat dit voorjaar in Nederlandse vertaling is verschenen.
Het Nederlandse crisisbeleid is gefocust op één onderdeel: de schuldposities. Met name de staatsschuld, de hypotheekschulden en de geschatte tekorten van de pensioenfondsen staan centraal in het beleid. Dit beleid werkt in praktijk echter averechts. Bestedingen en groei nemen af, de werkloosheid neemt toe, en we schuiven verder in een negatieve spiraal.
De studietax is ooit door GroenLinks geïntroduceerd als alternatief voor de huidige studiefinanciering. Waarom horen we daar zo weinig van?
Een visie op die toekomst is hard nodig om volgende generaties minstens even goed te laten leven als wij dat kunnen. Dat is duurzaamheid. Je schiet tekort als je volstaat met de kreet: ik heb geen behoefte aan vergezichten.
GroenLinks wil het eigen risico in de gezondheidszorg afschaffen. Maar hoe betalen we dan de steeds verder stijgende zorgkosten?