'De filosofie van Simon Otjes is volledig ongeschikt om problemen met ongelijkheid in de samenleving aan te pakken', aldus Tamar de Waal in reactie op de laatste blog van Otjes.
Een centraal liberaal uitgangspunt is de meritocratie: maatschappelijke posities moeten verdeeld worden op basis van verdienste. In de kern is het de Amerikaanse droom. Je geniet zelf van je eigen successen maar betaalt ook de kosten voor je eigen falen. Volgens Jesse Klaver moeten we de meritocratie radicaal doordenken en dan komen we uit op een progressief ideaal: de Nederlandse droom.
Een gemeente waar inwoners uit alle lagen van de bevolking elkaar tegenkomen, waar iedereen kans heeft op een woning in een wijk naar keuze en waar goed onderwijs overal vanzelfsprekend is. Dat zijn de kenmerken van een ‘ongedeelde stad’ waar veel gemeentebesturen naar streven. De Helling sprak met wethouders Kees Diepeveen (Utrecht, GroenLinks), Cathalijne Dortmans (Helmond, GroenLinks), Marjolein Moorman (Amsterdam, PvdA) en Richard Moti (Rotterdam, PvdA) over de manier waarop zij werken aan minder segregatie en meer kansengelijkheid.
Ongelijkheid is (ook) in Nederland voor een groot deel regionaal bepaald. Net als andere vormen is dit onacceptabel. Bovendien is het in ons nationale belang dat alle regio’s uit de verf komen en hun bijdrage kunnen leveren aan uitdagingen als de energietransitie en de woningnood.
De allerrijksten dragen het meest bij aan klimaatverandering. Extreme rijkdom, ingebakken in ons kapitalistische systeem, is dan ook immoreel, stelt hoogleraar ethiek Ingrid Robeyns.
Verhalen over kunstmatige intelligentie en robots suggereren dat we in een tijd van ongekende technologische vooruitgang leven. Kunstmatige intelligentie en robots gaan zorgen voor een ongekende technologische vooruitgang, met alle gevolgen van dien voor werknemers. Er zou sprake zijn van een ‘Second Machine Age’ waarin ‘Industry 4.0’ een ware productiviteitsrevolutie gaat ontketenen. Zo beweerden de economen Carl Frey en Michael Osborne in een veelbesproken studie van 2013 dat niet minder dan 47 procent van alle werknemers in de VS in de gevarenzone zit omdat hun werk door intelligente technologie kan worden overgenomen.
In de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) en de Jeugdwet wordt zorg niet langer opgevat als een universeel gelijk recht, maar als een individuele voorziening. Heeft de decentralisatie geleid tot een toename van ongelijkheid binnen de zorg?
Met een offensieve agenda, waaronder het organiseren van nieuwe groepen werkenden zoals flexwerkers en het integreren van hun succesvolle organizing-werk in andere takken van vakbondswerk, kunnen vakbonden hun positie op de werkvloer terugveroveren. Ook hard nodig: vakbondswerk maken van thema’s als klimaatverandering en robotisering.
Nee, deze column gaat niet over corona. Hij gaat niet over de anderhalvemetersamenleving, nieuwe besmettingen of de aanstaande economische crisis. En zelfs niet over de ons ontnomen welverdiende vakantie naar de Malediven of Costa Rica. Waarover kunnen we het dán nog hebben, zul je denken. Toegegeven, ook ik heb de afgelopen tijd over weinig anders gelezen.
De kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter in ons land. Een groot deel van de bedrijfswinsten gaat naar de aandeelhouders en komt niet bij de medewerkers terecht. Medewerkers delen vaak niet in de winst die zijzelf hebben gecreëerd. De belangrijkste oorzaak hiervan is de verschuivende machtsbalans binnen bedrijven.